… De burgemeester nam een kloek besluit. Beveiliging of geen beveiliging, hij zou naar het plein gaan en zich rechtstreeks tot die Faoud richten. Een gevoel van triomf golfde als een wave in een halfvol stadion door zijn lijf. "Mijn jas, breng me onmiddellijk mijn jas" bromde hij tegen zijn secretaresse. De burgemeester trok over zijn grijze pak met slecht geknoopte stropdas zijn zwarte regenjas aan. "Dat zal wel indruk maken" mompelde hij en spoedde zich naar het plein. Onderweg werd hij enigszins nerveus, "Hoe zou de massa op mijn verschijning reageren?" vroeg hij zich af. "Ach, de massa is over het algemeen niet zo mondig en als je maar leiderschap toont geloven ze je al snel", maar ja leiderschap was nu net niet zijn sterkste punt. Hij was sneller op de het plein dan hij had verwacht en daar aangekomen zag hij dat zich inmiddels een grote menigte had verzameld. Hij haalde een keer diep adem zei tegen zichzelf: "kom op jongen" en stapte resoluut naar voren en wrong zich tussen de mensen door. Dat viel nog niet mee want in eerste instantie had niemand in de gaten wie hij was. Het leek een eeuwigheid maar eindelijk was hij dan toch bij Foaud aangekomen. Foaud keek hem aan, het wonderlijk gloeiende flesje in zijn hand en de burgemeester dacht: "Nu moet ik iets zeggen. Ik moet nu iets zeggen…". Het zweet brak hem uit en hij kreeg een vreemd gevoel in zijn keel. Foaud zei niets en keek de burgemeester alleen maar strak aan. Hij had iets mysterieus en dwingends in zijn donkere ogen. "Waarom heb ik van nature niet een dergelijke uitstraling" schoot er nog door het hoofd van de burgemeester maar het was al te laat…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten