maandag 31 december 2007

Oliebollen & Vuurwerk

Terwijl de eerste fles Champagne hier zojuist gesneuveld is, bedenk ik dat de balans voor 2007 nog steeds opgemaakt moet worden. Ik had vandaag een uiterst productieve dag en met Oudejaarsavond voor de boeg en de eerste Bollinger achter de kiezen lijkt me dit een prima moment. De oudejaarslijstjes en overzichten komen inmiddels mijn neus én oren uit en volgens mij zit er ondertussen ook niemand meer op te wachten. Komt nog eens bij dat lijstjes (volgens één van de vele trendwaching overzichten van de laatste dagen) zóó vreselijk 2007 zijn, dus daarom houden we het kort.

Mijn toppers:
  • Snow Cake
  • Little Children
  • Notes on a Scandel
  • Das Leben der Anderen
  • Last King of Scotland
  • Knallhart
  • Pan's Labyrinth
  • Darrat
  • Infamous
  • Alles is Liefde
  • Atonement
  • Venus
  • Eastern Promises
Kortom 2007 was een prima filmjaar.
Ik neem een oliebol en hoop vanavond nog een glimp van de conference van Jan Jaap van der Wal mee te pakken. Of ik morgen aanspreekbaar ben durf ik nu nog niet te zeggen maar ik ga in ieder geval een poging doen het jaar in stijl te beginnen met de film Elizabeth: The Golden Age.

Terwijl de top-2000 onverstoorbaar aftelt, wordt zojuist bekend dat er een aanslag (in Nederland!) is verijdeld en de Unox Nieuwjaarsduik morgen gewoon doorgaat . Dat belooft wat voor 2008. Proost en een plezierige avond (uiteinde vind ik zo'n vies woord).



vrijdag 28 december 2007

Tussentijd


Ik hoop dat jullie Kerst net zo goed is verlopen als die van mij. De mijne was gedrenkt in champagne, cultuur en andere verwennerij. Met de Kerstdagen achter de rug zijn we ondertussen geruisloos de "Tussentijd" ingegleden; dat tijdloos vacuüm tussen Kerst en Oud & Nieuw waarin alles stil lijkt te staan. Het enige dat nu nog telt is bezinning, vriendenbezoek en rode wijn; een combinatie die heel goed samengaat.

Intussen knallen, onder aanvoering van de Moeder Aller Lijsten: De Top-2000 (geestdriftig ondersteunt door Matthijs op TV), de Top-lijstjes je om de oren. Meest memorabele gebeurtenissen, TV momenten, Gouden Loekies, beste boeken, films, CD's, concerten, sportmomenten, oliebollen; voor alles is wel een Top-lijst. 2007 was voor mij het jaar van Bokito met Bokitoproof als mooiste woord. Verder was De Grote Donorshow van BNN het beste TV moment, Geen Stijl de beste internetsite, Manon Thomas de mooiste MILF, de dood van Jan Wolkers indrukwekkend en de moord op Benazir Bhutto rampzalig.

Nu ik weinig te doen hebt kan ik nauwelijks de neiging onderdrukken om mijn eigen filmlijst te gaan samenstellen. Wat was de beste film van 2007, wat was de grootste verrassing, wat viel er tegen? 2007 was in ieder geval een prima filmjaar maar aan lijstjes en bespiegelingen waag ik mij nog even niet, dat komt later wel. Ik hou het voorlopig bij de rode wijn en het niets doen. Als een stilstaand figuur in een bewegende wereld sta ik voor het raam en zie hoe ze aan de overkant bezig zijn een (vorige week gezonken) woonboot uit De Amstel te takelen.

Inmiddels is het al zo eigen dat ik bijna vergeet dit jaar met dit Blog gestart te zijn. Ik vertoef er graag; in mijn Blog. Het is eerder een gebrek aan tijd dan aan inspiratie dat zo nu en dan het Bloggen belemmert. Toen ik eraan begon had ik geen idee waartoe het zou leiden maar inmiddels heeft het aardig vorm gekregen, hoewel het nog lang niet zijn definitieve vorm bezit. Dat zal ook wel nooit gebeuren want het Blog blijkt een prima platform voor experimenten en probeersels. Het is gaandeweg dan ook breder geworden dan alleen een film-Blog. Die afwisseling vind ik prettig. Hoewel ik nog altijd voor mezelf schrijf, zijn de alsmaar stijgende maandelijkse bezoekersaantallen zeker een stimulans om door te gaan. Als ik al voornemens voor het nieuwe jaar zou hebben dan is het om door te gaan met (bioscoop)films kijken en daarover te Bloggen.

donderdag 27 december 2007

2 days in Paris ***


De Franse fotografe Marion (Julie Delpy) en de Amerikaanse interieurdesigner Jack (Adam Goldberg) wonen in New York en besluiten hun relatie nieuw leven in te blazen door op vakantie naar Europa te gaan. De trip naar Venetië pakte niet zo goed uit, dus is nu alle hoop gevestigd op Parijs. Maar door Marions ouders (die geen woord Engels verstaan) en Jacks obsessie elke beroemde Parijse grafsteen te willen fotograferen lijkt ook dit op een mislukking uit te lopen.

2 Days in Paris is een intelligente romantische komedie. Bestaan die dan; intelligente romantische komedies? Wel als ze geschreven, geregisseerd, gespeeld, gemonteerd en gefotografeerd worden door multi talent Julie Delpy. Julie Delpy speelde eerder in de films Before Sunrise en het vervolg daarop Before Sunset. 2 Days in Paris is haar eerste "zelfgemaakte" film. De film heeft ingrediënten genoeg om grappig te zijn; cultuurverschillen, taalproblemen, vooroordelen, relatieperikelen en ieder personage heeft wel één of meer neurotische aandoeningen. Om je ingezakte liefdes/seks leven weer nieuw leven in te blazen is het nu eenmaal geen goed idee om terug te gaan naar de stad (Parijs) waar je bent opgegroeid en waar je jarenlang gewoond hebt. Marion kent de taal, gewoonten, humor en gebruiken van de Parijzenaars en komt de ene na de andere ex tegen. Jack gaat zich steeds meer een buitenstaander voelen en ziet in elke ex een gevaar; of verbeeldt hij zich dit?

In het begin had ik een hekel aan de neurotische, super-Amerikaanse Jack maar gaandeweg krijg je sympathie voor hem en leef je met hem mee. Julie Delpy is innemend en goed. Adam Goldberg heeft Ben Stiller achtige trekjes. Nu ben ik geen fan van Ben Stiller maar ik waardeer zijn onmogelijke rollen altijd wel. 2 Days in Paris heeft veel dialoog en lange zinnen met Woody Allen achtige neurotische situaties en is, op de valreep van 2007, een verfrissende komedie die de moeite waard is om naar toe te gaan.

dinsdag 25 december 2007

Advent (Slot)

Hoe nu verder...?
Eigenlijk zat ik ondertussen nogal met het verhaaltje in mijn maag en dan vooral met de vraag of het goed of slecht moest aflopen. Want één ding is duidelijk; het publiek raakt verveeld en het geheel dient met het nodige schokeffect beëindigd te worden. Daarom heb ik de afgelopen dagen elke lezer/bekende die ik tegen het lijf (met of zonder kerstboodschappen) liep eens gepolst over deze vraag, met daarbij de opmerking: "Als het slecht afloopt is het leuker". Laat ik nu altijd gedacht hebben dat ik een weldenkende vriendenkring heb, die het beste met de wereld voorheeft. Dan laat je één keer het woord "leuker" vallen en dat wordt meteen met beide handen aangegrepen; weg betrokkenheid. Eén ding is in deze aanloop naar de kerst duidelijk geworden; ik ben zwaar teleurgesteld. Dan moet je het ook maar zelf weten, jullie hebben erom gevraagd.
Daar gaat ie dan...




...Als gehypnotiseerd staarde de burgemeester afwisselend van het flesje naar het gezicht van Lodewijk maar wat hij zag was niet Lodewijk. Hij keek recht in de ogen van Faoud; de man in het wit! De burgemeester wilde slikken maar zijn mond was te droog...

Plotseling was er een ongekend fel witte flits. Iedereen op het plein sloeg als op commando zijn handen voor de ogen. Een tel later was het doodstil, alleen het gehuil van de wind was nog hoorbaar. De burgemeester krabbelde overeind, de sneeuw uit zijn ogen wrijvend. Hij zocht Lodewijk en Faoud maar het enige dat hij zag was omgewoelde sneeuw. De massa begon zich te verspreiden en haastte zich beschaamd en teleurgesteld naar huis. Niemand die ook maar iets zei. De burgemeester wilde iemand aanklampen om te vragen waar Lodewijk of de man in het wit was gebleven maar niemand reageerde en iedereen deed alsof er niets gebeurd was. In verwarring liep de burgemeester terug richting stadhuis. Toen hij zijn koude handen in zijn zakken stak voelde hij daar iets warms. Hij haalde zijn hand uit zijn zak en in zijn handpalm lag de kurk van het flesje. "Dus toch", glimlachte de burgemeester…

Ondertussen was in de oude woning van Lodewijk de houtkachel langzaam gedoofd. Tiberius, de kater, liep rusteloos van de kachel naar de keuken. Klagelijk miauwend en krabbend aan de kast waarin het voer zich bevond. De kater had het koud en hij had honger. Uit de oude lampenradio klonk zacht de stem van de weerman die waarschuwde dat het de komende dagen streng zou gaan vriezen. Tiberius hoorde alleen de stem, de woorden ontgingen hem…

maandag 24 december 2007

Advent (5)


Lodewijk, die het hele tafereel vanachter zijn raam had gadegeslagen, voelde een vreemd verlangen in zich opkomen. Hij voelde het trekken als een eb, hij moest erbij zijn. Hij greep zijn sjaal en pet van de kapstok en liep het pand uit, de sneeuw in. Bij de eerste stappen in de sneeuw had hij onmiddellijk spijt dat hij zijn stok niet had meegenomen. Eigenlijk zag hij er vreemd uit, zo op zijn pantoffels met pyjama en sjaal in de verse sneeuw. Lodewijk schuifelde naar voren, richting Faoud. De menigte week, onder zacht gemompel, uiteen. Een koude december wind striemde op dat moment over het plein en bezorgde menig toeschouwer een huivering. De burgemeester stond nu oog in oog met de zonderling uitziende Lodewijk terwijl rechts van hem Foaud met het flesje stond. De drie vormden een driehoek temidden van honderden mensen en geen van de aanwezigen ontging deze levende geometrie. “Ik ben wel eens meer onderdeel van de driehoek” dacht de burgemeester “Maar dit is toch anders”. De drie werden verlicht door het nu nog feller schijnende flesje; daaromheen was het donker. Lodewijk wankelde naar voren, stak zijn hand uit en pakte het flesje. Een zucht ging door de massa.

Als een heilig voorwerp hield Lodewijk het flesje recht voor zich uit en met zijn andere hand verwijderde hij de kurk. Op dat moment begon de menigte zich in beweging te zetten. Zowel de burgemeester als Lodewijk keken verbaast naar de massa die zich ineens nergens meer iets van aantrok en als een deinende massa begon te feesten. De drie stonden daar als een standbeeld. In een straal van een meter of vier om hen heen bevond zich geen enkel persoon, maar daarbuiten cirkelde de dansende en zingende menigte tegen de wijzers van de klok in. Lodewijk bewoog zich langzaam naar de burgemeester. Terwijl hij steeds dichterbij kwam deinsde de burgemeester achteruit. De massa week als De Rode Zee uiteen. De straatverlichting wierp een geel schijnsel over het plein terwijl een felle wind de lampen deed dansen...

zondag 23 december 2007

Advent (4)


… De burgemeester nam een kloek besluit. Beveiliging of geen beveiliging, hij zou naar het plein gaan en zich rechtstreeks tot die Faoud richten. Een gevoel van triomf golfde als een wave in een halfvol stadion door zijn lijf. "Mijn jas, breng me onmiddellijk mijn jas" bromde hij tegen zijn secretaresse. De burgemeester trok over zijn grijze pak met slecht geknoopte stropdas zijn zwarte regenjas aan. "Dat zal wel indruk maken" mompelde hij en spoedde zich naar het plein. Onderweg werd hij enigszins nerveus, "Hoe zou de massa op mijn verschijning reageren?" vroeg hij zich af. "Ach, de massa is over het algemeen niet zo mondig en als je maar leiderschap toont geloven ze je al snel", maar ja leiderschap was nu net niet zijn sterkste punt. Hij was sneller op de het plein dan hij had verwacht en daar aangekomen zag hij dat zich inmiddels een grote menigte had verzameld. Hij haalde een keer diep adem zei tegen zichzelf: "kom op jongen" en stapte resoluut naar voren en wrong zich tussen de mensen door. Dat viel nog niet mee want in eerste instantie had niemand in de gaten wie hij was. Het leek een eeuwigheid maar eindelijk was hij dan toch bij Foaud aangekomen. Foaud keek hem aan, het wonderlijk gloeiende flesje in zijn hand en de burgemeester dacht: "Nu moet ik iets zeggen. Ik moet nu iets zeggen…". Het zweet brak hem uit en hij kreeg een vreemd gevoel in zijn keel. Foaud zei niets en keek de burgemeester alleen maar strak aan. Hij had iets mysterieus en dwingends in zijn donkere ogen. "Waarom heb ik van nature niet een dergelijke uitstraling" schoot er nog door het hoofd van de burgemeester maar het was al te laat…

zaterdag 22 december 2007

Afscheid


Dit was de laatste week van 's morgens de Buienradar en de KNMI weersite in de gaten houden. Werkzaamheden zijn afgerond of overgedragen. Mailtjes die betrekking hadden op volgende week of later, werden na het lezen direct verwijderd en stapels zinloos bewaarde rapportages gingen de papierbak in. Voor de vergadering van de Q3-planning ontving ik ineens geen uitnodiging meer en mijn computer werd op maandag al onder mijn handen vandaan getrokken.

Mijn laatste werkdag; en ook al is het mijn "zoveelste laatste", toch fiets ik vrijdagochtend met een knoop in mijn maag richting Amstelveen. Het gebak is goed, het kado mooi en persoonlijk, de reacties aardig en vooral warm. Mijn "Time to move on" en "Here Today, Gone Tomorrow" motto's klinken opeens niet zo stoer meer. Afscheid nemen; het blijft moeilijk.

Het goede nieuws is dat ik nu 1,5 week vrij ben en me op 3 januari voor de poort van Schiphol-Oost mag melden. Dan begint alles weer van voren af aan. Toegangscodes voor je computer die niet blijken te werken, zoeken naar de wc, kantine uitproberen en tientallen nieuwe mensen/collega's die zich aan je voorstellen en waarvan hun namen je hersenen niet eens bereiken. Interim-werk; het blijft leuk.

vrijdag 21 december 2007

Advent (3)


... De mensen op het plein keken allemaal naar een man in een vreemd wit gewaad die boven de menigte uit leek te steken. Hoewel het snijdend koud was leek de man in het wit nergens last van te hebben. In zijn hand hield hij een soort van flesje dat licht uitstraalde. Als versteend bleef Lodewijk door het raam naar de steeds groter wordende menigte kijken. Het licht uit het flesje werd feller en Lodewijk had de indruk dat het op hem afkwam. "Dat is dus Faoud" dacht Lodewijk. De stadskrant had de laatste dagen bol gestaan met berichten over de man in het wit die de afgelopen week op de meest onverwachte plekken in de stad opduikt en evensnel weer verdwijnt.

Ondertussen werd in het stadhuis de burgemeester van minuut tot minuut op de hoogte gehouden van de ontwikkelingen in de stad, die zich in een steeds hoger tempo leken af te spelen. De burgemeester liep door zijn te grote werkkamer (de burgemeester zelf is nogal klein en daardoor lijkt zijn kamer en alles wat daar instaat extra groot) te ijsberen. "Moet ik nu de noodtoestand afkondigen of kunnen we met de gebruikelijke middelen voorkomen dat de zaak escaleert. Die Faoud is blijkbaar erg belangrijk en invloedrijk, als ik deze knaap nou eens voor me kon winnen zou dat zeker bijdragen aan een beter begrip" dacht hij: "Dan zou hij als burgemeester eindelijk eens daadkracht en inzicht tonen". Misschien kon hij zo ook eens van dat gezeur uit Den Haag afkomen. De burgemeester trok een vies gezicht zodra hij aan Den Haag moest denken: "Wat wisten ze daar nou van stadspolitiek" sprak hij in zichzelf. Hij vrolijkte zichtbaar op bij de gedachte aan zijn plannetje om Faoud voor zich te winnen; maar hoe? "Hoe krijg ik het voor elkaar, zonder fouten te maken" dacht hij met diepe denkrimpels in zijn voorhoofd. "Nu geen domme dingen doen" mompelde hij in zichzelf...

dinsdag 18 december 2007

My Blueberry Nights **


My Blueberry Nights schijnt al de zesde speelfilm te zijn van de Chinese filmmaker Wong Kar-Wai. Ik had nog nooit van de man gehoord en ken dan ook geen van zijn eerdere films. Het was de naam van Natalie Portman op de filmposter die mij nieuwsgierig maakte. Dat zangeres Norah Jones en ik-begrijp-niet-wat-er-zo-leuk-aan-hem-is Jude Law de hoofdrol spelen nam ik (naïef als ik ben) voor lief. Je moet echter wel tegen Norah Jones bestand zijn want er zit wel heel veel van Norah in de film. Ze speelt ongeveer net zoals ze zingt en ik had natuurlijk kunnen weten dat haar muziek als soundtrack gebruikt zouden worden.

Norah Jones speelt de zwijgzame Elizabeth, die met een gebroken hart op zoek is naar haar overspelige geliefde. In haar zoektocht vindt ze een luisterend oor bij de Britse bareigenaar Jeremy; keurig gespeeld door de immer brave Jude Law. Dat de twee wat voor elkaar voelen is snel duidelijk. Toch is de door Jeremy geserveerde Blueberry Pie niet voldoende om Elizabeth te verleiden en ze vertrekt even plotseling als ze gekomen is.
Wat volgt is de reis van Elizabeth, waarbij ze voornamelijk als toeschouwer door Amerika trekt en baantje na baantje aanneemt. Waarnaar Elizabeth precies op zoek is, wordt niet duidelijk; waarschijnlijk vooral naar zichzelf. Het is even wennen dat elke ontmoeting weinig tot niets oplevert maar op zich is dit wel een aardig gegeven. Mijn eigen ontmoetingen in het leven leveren nu eenmaal merendeels ook weinig tot niets op. Wong Kar-Wai (Bouwmarkt?) laat ons vooral Amerika zien zoals hij het ziet. Het camerawerk is mooi en geeft je de indruk dat je voyeur van de avonturen van Elizabeth bent bent .

Hoewel ze er wel eens leuker heeft uitgezien (Closer, Garden State) viel Natalie Portman niet tegen. My Blueberry Nights is vooral een aaneenschakeling van mooie fragmenten zonder dat het ergens een geheel wordt.

zondag 16 december 2007

Advent (2)


...Kerst, hoe lang is het al niet geleden dat hij zelf het kerstfeest heeft gevierd? Onze schrijver kan het zich niet herinneren. Hij loopt weer naar het raam en staart over het plein. De wind doet de straatverlichting slingeren. Sneeuwvlokken jagen in geel dansend licht over het plein. Beneden heeft een kerstbomenverkoper zijn kerstgeluk uitgestald; de bomen leunen rijendik tegen elkaar. Daarnaast een groepje heilsoldaten dat erg hun best doet zichzelf rechtstreeks de hemel in te zingen.

Een glimlach verschijnt op zijn lippen. Kerst is een feest van mensen en warmte. Wat heeft hij; Tiberius en een paar flessen rode wijn. Mompelend strompelt hij naar de kachel en gooit nog wat blokken in het vuur. "De tamme kastangnes zullen nu wel gaar zijn" denkt hij en hij brandt zijn handen als hij ze van de roodgloeiende plaat wil pakken. Een vloek ligt op zijn lippen. Mompelend en vloekend raapt Lodewijk zijn door de kamer verspreide papieren bij elkaar. Zijn laatste werk wil maar niet vlotten. “De wereld moet het weten”, mompelt hij in gedachte als hij de papieren weer op volgorde probeert te leggen. Tiberius ligt te spinnen in de versleten leunstoel voor de kachel. Een armoedige warmte begint zich te verspreiden door de schaars verlichte kamer maar de binnendringende nevel lijkt het te gaan winnen van de dapper stokende kachel. Lodewijk hoort zichzelf brommen: “Al die kerst onzin”, hij moet er niets van hebben: "Zoals elk jaar sta ik er alleen voor". Terwijl de Chateuneuf Du Pape een ploppend geluid maakt als hij hem opentrekt wordt zijn aandacht getrokken door iets van buiten. Op het plein in de sneeuw staat een groepje mensen, druk pratend en wijzend. Geboeid staart Lodewijk door het raam...

zaterdag 15 december 2007

The Golden Compass ****


De meesten weten wel dat ik een fan ben van Fanatsy Film. Ik hou nu eenmaal van verhalen; verhalen die boeien en die je weten te raken. Het aantrekkelijke van Fantasy Film is dat de verhalen je ook nog eens meenemen naar een andere wereld. In goede Fantasy maakt het niet uit of de hoofdpersoon een mens of dier is, een klein meisje of gespierde krijger. In Fantasy komt de magie van film volledig tot zijn recht. Het onmogelijke wordt tot leven gebracht, animatie en special effects gaan helemaal los. Voeg hierbij een verhaal van epische proporties en ik heb een top avond.

The Golden Compass heeft alles wat je van een goede Fantasy film mag verwachten. De film is gebaseerd op de boeken (His Dark Materials) van Philip Pullman (zie 10 november) en het eerste deel speelt zich af in een wereld die op de onze lijkt maar toch anders is. Wat het meest in het oog springt is dat in Lyra's wereld de ziel niet iets ondefinieerbaars is dat ergens in ons huist. De ziel is tastbaar en ieder mens heeft hem in de vorm van een dier altijd bij zich. Al die Deamons (zoals ze genoemd worden) geeft de film extra lading en de Deamons zijn een verhaal op zich. Ik ga niet teveel over het verhaal uitwijden. Als je van het genre houdt moet je vooral gaan kijken en laat je meevoeren naar het ijskoude noorden waar reusachtige ijsberen de dienst uitmaken en waar onder leiding van het Magisterium een team van wetenschappers experimenten "too horrible to be spoken about" uitvoert. Lyra is, zonder dat ze het zelf weet, bestemd om de mensheid te redden van een vreselijk maar nog onbekend lot.

De film is erg goed gecast met Daniel Graig als de ontdekkinsreiziger Lord Asriel en Nicole Kidman in een ijzige rol die haar op het lijf geschreven lijkt. Dé grote verrasssing is de 13 jarige Dakota Blue Ridchards die de rol van Lyra speelt. In navolging van Harry Potter en Lord of the Rings vroegen de boeken van Philip Pullman om een verfilming. Ondanks dat het gewoonweg onmogelijk is de rijke fantasy wereld van Pullman in twee uur weer te geven is de film een geslaagd avontuur.

vrijdag 14 december 2007

Nominaties Golden Globe Awards

Gisteren zijn de nominaties voor de Golden Globes bekend gemaakt. De Golden Globe Awards zijn na de Oscars waarschijnlijk de meest perstigieuze filmprijzen in de Verenigde Staten. De prijs, in het leven geroepen door The Hollywood Foreign Press Association (HFPA), wordt sinds 1944 uitgereikt. De Golden Globes worden vaak gezien als indicatie van welke films, acteurs en actrices het goed gaan doen bij de Oscars.

Geen gekke oogst dit jaar, bekijk maar eens het rijtje genomineerden voor beste (drama-)film:

American Gangster
• Atonement
• Eastern Promises (zie foto)
• The Great Debaters
• Michael Clayton
• No Country for Old Men
• There Will Be Blood


Voor beste actrice zijn Cate Blanchett, Julie Christie, Jodie Foster, Angelina Jolie en Keira Knightley genomineerd. Voor beste acteur George Clooney, Daniel Day-Lewis, James McAvoy, Viggo Mortensen en Denzel Washington. Blanchett is ook genomineerd voor beste vrouwelijke bijrol, in I'm Not There (waarin ze Bob Dylan speelt).
Voor beste regisseur zijn genomineerd: Tim Burton (Sweeney Todd), Ethan en Joel Coen (No Country for Old Men), Julian Schnabel (The Diving Bell and the Butterfly), Ridley Scott (American Gangster) en Joe Wright (Atonement). Met zeven nominaties is Atonement dé grote kanshebber.
Ook altijd interessant: de categorie Beste niet-Engelstalige film. De nominaties in die categorie:

4 Months, 3 Weeks And 2 Days (Roemenië)
• The Diving Bell And The Butterfly (Frankrijk)
• The Kite Runner (VS)
• Lust, Caution (Taiwan)
• Persepolis (Frankrijk)


De bekendmaking van de winnaars en uitreiking van The Golden Globe Awards zal plaatsvinden zondag 13 januari 2008, de dag nadat de leden van de Academy of Motion Picture Arts and Science hun stemmen moeten uitbrengen voor de Oscarnominaties. Voor het complete overzicht van genomineerden; klik hier

donderdag 13 december 2007

Advent


Warm, warmer…Een ver en warm eiland speelt met zijn fantasie. Is het wel fantasie of zijn het herinneringen aan een even ver als vervaagd verleden? Beelden van tropische stranden, donkere mensen met witte tanden en een westerse vrouw met lang zwart haar vechten om zijn aandacht totdat plotseling, met een knerpend geluid het raam openslaat. Een snijdend koude luchtstroom dringt zijn huis en geest binnen. Afwezig en een beetje verward kijkt de oude schrijver verschrikt op. De wind heeft het raam in haar greep en rammelt aan de scharnieren. Met een zucht zet hij zijn handen op de gammele tafel en hij duwt zichzelf omhoog. De tafel buigt onder zijn gewicht. Hij recht zijn rug en voelt zijn stramme botten protesteren tegen de plotselinge inspanningen. Hij veegt een druppel van z’n neus, pakt zijn stok en zet zijn lijf in beweging. De wind blaast gierend sneeuwvlokken de kamer binnen en doet zijn vers beschreven vellen papier door de kamer dansen. Het is donker nu in de kamer, de kaarsen konden het geweld van de wind niet aan. De schrijver stommelt naar het raam en struikelt over Tiberius. De oude zwarte kater zoekt krijsend een veilig heenkomen. Hij sluit het raam, steekt weer een kaars aan en slaat de sneeuwvlokken van zijn dikke gebreide trui.

“Weltschmerz”, is een woord dat in hem opkomt, en hij haast zich terug naar de tafel om het zo snel als zijn knokige vingers toelaten op te schrijven. Nog drie dagen en dan is het kerst...

woensdag 12 december 2007

Bee Movie *


Born to Bee Wild

Volgens de wetenschap zou een bij, op grond van zijn gewicht, grootte en vleugelwijdte absoluut niet kunnen vliegen. Maar hij doet het toch en Bee Movie laat zien dat ze nog veel meer kunnen ook. Ze kunnen praten, verliefd worden én een rechtzaak tegen de mensheid beginnen omdat wij hun honing gebruiken en opeten.

De animatiefilm is anno 2007 weer helemaal terug. Dit jaar gingen onder andere Happely n'ever After, Bridge to Terabithia, Haaibaai, Flushed Away, Shrek the Third, Ratatouille, The Simpsons en Surf's Up, Bee Movie vooraf. Bee Movie is best een vermakelijke film, maar door de vele animatifilms die dit jaar uitkwamen springt hij er niet echt meer uit. De humor en woordspelingen zijn origineel maar ik vraag me toch af voor wie de film nu eigenlijk bedoeld is. Kinderen zullen niet zo snel lachen om persiflages van Larry King (Live), Sting of Ray Liotta (GoodFellas) en ik kan ook niet echt zeggen dat de film voor volwassenen gemaakt is, daar is het verhaal nou net weer te kinderachtig voor. Bee Movie is het idee van Jerry Seinfeld en hij tekende ook voor de uitvoering. De droge "Seinfeld humor" is geslaagd, de persiflages goed en de woordgrappen sterk. Toch weet Bee Movie niet te overtuigen.

zaterdag 8 december 2007

Earth **


We leven met z'n allen op een vijandige planeet. Constant worden we bedreigd door superstormen (die dan uiteindelijk toch niet komen), verwoestende aardbevingen, dodelijke virussen, mislukte oogsten en als je dat allemaal overleeft, loop je zomaar in een onbewaakt ogenblik onder de tram of je wordt getroffen door de bliksem. Het leven is nu eenmaal gevaarlijk; "levensgevaarlijk" zelfs. Iets wat nogal eens vergeten wordt nu we op het toppunt van technologische controle denken te zijn aangekomen. Alles moet beheersbaar, controleerbaar of bereikbaar zijn, zowel op macro als op micro niveau. Zo heeft elke "betere" boekhandel tegenwoordig een complete afdeling met boeken over zelfontplooiing. Boeken die je vertellen dat alles voor iedereen bereikbaar is en niets onmogelijk. Beperkingen en grenzen bestaan uitsluitend in je hoofd en het ligt aan jezelf of je de keuze voor geluk en succes wilt maken of wilt doormodderen in een kleurloos bestaan. Domme pech of ongeluk is nu eenmaal niet leuk en daarom onacceptabel terwijl dit nu juist de zaken zijn die diepgang geven en onze aanwezigheid hier, interessant maken. Doodsangst en onzekerheid maken mijn leven nu eenmaal tot een schitterend feest; elke dag kan immers de laatste zijn.

Earth, de natuurdocumentaire waaraan meer dan 5 jaar is gewerkt en die 50 miljoen Euro gekost heeft, laat op spectaculaire wijze zien hoe onzeker het leven is en hoe kwetsbaar de ecosystemen zijn. De film lift echter schaamteloos mee op de klimaathype die momenteel woedt. Jammer dat deze boodschap erin gestopt is want de beelden zijn spectaculair. Een groep leeuwen die 's nachts een kudde olifanten aanvalt of een ijsbeer die door honger gedreven een te grote walrus aanvalt en daarbij zelf zwaargewond raakt heb ik nog niet eerder gezien. De ijsbeer die daarentegen door het ijs zakt en vervolgens met een meewarige blik de camera inkijkt is eerder een simplistische kijk op complexe milieuvraagstukken dan een bewijs dat deze hachelijke situatie de schuld is van onze Global Warming.

Wat de film vooral laat zien is de schoonheid van onze blauwe planeet; de diversiteit en kwetsbaarheid van het leven met veel "Ooohhhh momenten" en in de hoofdrol de mediagenieke smeltende ijsbeer. Doordat we in steden leven lijkt het soms dat we vergeten dat ook wij onderdeel zijn van de meedogenloze natuur. Deze documentaire herinnert ons eraan dat we meer dan slechts een onderdeel zijn; we zijn de rentmeesters van een gezamenlijke schat genaamd: Aarde.

dinsdag 4 december 2007

Leonardo


Leonardo Da Vinci: The European Genius

Afgelopen zaterdag was ik in de Basiliek van Koekelberg te Brussel waar tot 16 maart 2008 een grote tentoonstelling wordt gehouden over Leonardo Da Vinci. Volgens de organisatoren zelfs de grootste tentoonstelling ooit over het leven en werk van Da Vinci. Officiëel is de expositie georganiseerd in het kader van de 50ste verjaardag van het Verdrag van Rome maar een kind begrijpt dat zonder het succes van De Da Vinci Code deze tentoonstelling nooit tot stand zou zijn gekomen. Bijna elke bezoeker gaat op zoek naar de geheime boodschappen die volgens Dan Brown in zijn werken verborgen zouden zitten en ook al is het een replica; ook ik wil Het Laatste Avondmaal wel eens op ware grootte en haarscherp zien.

De tentoonstelling is indrukwekkend opgebouwd rond vier thema's; De man, De kunstenaar, De Ingenieur en De Humanist. Er zijn heel veel bijzondere en zeldzame schilderijen, tekeningen en manuscripten te zien; niet alleen van Da Vinci maar ook van zijn tijdgenoten Michelangelo en Rafaël. Hoogtepunt was toch Het Laatste Avondmaal (ik had nooit gedacht dat het zo groot is) en de zaal met een veertigtal tot in detail uitgevoerde replica's van door Da Vinici ontworpen machines als daar zijn; de helicopter, zaagmachine, parachute, auto(!), fiets, vleugels om mee te vliegen en (degene die wij de mooiste vonden) de voorloper van de tank; een soort van houten UFO op wielen. Een prachtige tentoonstelling die zeker een bezoekje waard is.

Uiteraard heeft Brussel meer te bieden dan een tentoonstelling over Europa's grootste Universele Geest. Niet te missen; Het Paleis voor Schone Kunsten, alleen al voor het gebouw en natuurlijk de Grote Markt die voor de gelegenheid al helemaal in kerstsfeer was, compleet met kerstboom en een levensgrote Kerststal zónder os en ezel. Het stadhuis was omgetoverd tot een lichtgevend sprookjespaleis en je struikelt over de stalletjes met Glühwein en Smousebollen. In België weten ze teminste een plein aan te kleden en in kerstsfeer te brengen en doen ze niet lullig over een kerstboom meer of minder.