zaterdag 22 maart 2008

Pasen


Volgens de weersites wordt dit de koudste Pasen in veertig jaar. Dat geloof ik graag want terwijl ik dit typ vliegen de sneeuwvlokken langs mijn raam en ziet het IJ er ijzig en grauw uit. Pasen is traditioneel ook de jaarlijkse opening van het toeristen seizoen in Amsterdam. Busladingen toeristen heb ik verdwaast en gehuld in witgesneeuwde regenponcho´s van het fietspad moeten bellen. De Pasen valt vroeg dit jaar heb ik al vele malen horen verzuchten. Tja dat kan gebeuren bij een religieus feest dat gebaseerd is op de maankalender. Tijdens het eerste Concilie van Nicea in 325 is nu eenmaal vastgesteld dat Pasen valt op de eerste zondag na de eerste volle maan in de lente, dat wil dus zeggen de eerste volle maan op of na 21 maart: de lente equinox. Aangezien het gisteren (21 maart én Goede Vrijdag) volle maan was is dit dus één van de vroegst mogelijke Pasen. De Liturgische of Christelijke rituelen die aan Pasen verbonden zijn zeggen me weinig. Pasen is voor mij een puur lentefeest dat zijn oorsprong vindt ver voor het ontstaan van het Christendom. Pasen luidt de komst van het voorjaar in, het ontwaken van de natuur na een lange winter, nieuw leven en vruchtbaarheid gesymboliseerd door paaseieren en paasvuren (het verjagen van de demonen van de winter). In het Engels heet het niet voor niets Easter; in het oosten komt immers de zon op en verkondigt een nieuwe dag.

Traditiegetrouw worden we deze dagen ook overspoeld met Jezus films. Jezus geldt als een echte karakterrol in Hollywood. Toch doet deze rol over het algemeen weinig voor een acteurscarriere. Neem nu de bekendste Jezus aller tijden; Ted Neeley uit Jesus Christ Superstar. Na zijn rol als Jezus werd hij door het publiek zo vereenzelvigd met de Messias dat hij geen andere rollen meer kreeg. Ted restte niets anders dan tot in de eeuwigheid Jezus te spelen op Broadway. Van James Caviezel (JC) hebben we ook weinig meer vernomen na zijn rol als de bloedende Jesus in The Passion of the Christ.

Ook al heb ik niks met Pasen toch klinkt bij mij ieder jaar in de Paastijd Jesus Christ Superstar uit mijn boxen. Weliswaar niet de laffe film soundtrack met een kweelende Yvonne Elliman als Maria Magdalena maar een fantastische versie van een Londense opera. En het wonderschone Stabat Mater van Pergolesie mag ook niet ontbreken.

woensdag 19 maart 2008

Zomerhitte **


De eerste film van Monique van der Ven naar een boek van Jan Wolkers; dat moet wel op sex uitdraaien en dat doet het dan ook. Niet zozeer sex als wel bloot. Nu is het echt niet onplezierig om Sophie Hilbrand naakt over het scherm te zien huppelen en het gaat haar ook vrij makkelijk af moet ik zeggen. Het verhaal speelt zich af op Texel en aangezien ik daar als Helders jongetje de meeste van mijn vakanties heb doorgebracht was dat erg leuk om te zien. Een fotograaf (Waldemar Torenstra en in real life het vriendje van Sophie) vertrekt naar Texel om daar de dood van zijn vriendin te verwerken. Daar ontmoet hij een knappe geschiedenisstudente (Sophie) en uiteraard worden de twee verliefd. Maar de mooie geschiedenisstudente blijkt er nogal foute vriendjes op na te houden. Daaromheen ontwikkelt zich een volkomen ongeloofwaardig en Over-The-Top verhaal dat maar niet spannend wil worden. Daarnaast is er weinig chemie tussen de hoofdrolspelers. In het echt mogen ze dan hevig verliefd zijn op het scherm komt het allemaal nogal gekunsteld over. De acteerprestaties vond ik ook nogal mager. Is er dan helemaal niets goeds over de film te melden? Jawel, mooie muziek, mooie (natuur) shots van het eiland en goede montage, Jeroen willems speelt erg goed en natuurlijk zijn daar de (helaas te weinig) typische Wolkeriaanse volzinnen; "Ze zijn zo schichtig als een maagd met puistjes" is echt genieten ook al komt het uit de mond van een suffe nep- boswachter. De masturbatiescène mag voor Sophie dan een hoogtepunt zijn, de zaal werd er niet echt opgewonden van.

Als je van Nederlandse film en/of van Sophie Hilbrand houdt zou ik zeker gaan kijken.

P.S. dit bericht is semi-automatisch gegenereerd; want half voortijdig en half op het werk geschreven.

vrijdag 14 maart 2008

Even geduld a.u.b....

UPC is op dit moment bezig de juiste verbindingen te leggen en de storingen op te lossen. Waarschijnlijk zijn ze nu heel hard aan het graven om ergens ter hoogte van de Silodam weer boven de grond te komen want ze zeggen er een paar dagen voor nodig te hebben. Tot die tijd ga ik weer eens ervaren hoe heerlijk het leven zonder internet is/was. Een goed boek, een gezellige televisiekwis en een kopje thee; wat een rust zal dat geven.

Hopelijk tot over een paar dagen.

woensdag 12 maart 2008

Kicks voor Niks

Dat het stil is hier op het Blog wil niet zeggen dat er niets gebeurt. Integendeel, het is op vele fronten zo druk dat er geen tijd is om te Bloggen. Nu zou ik kunnen schrijven over de films die ik de afgelopen twee weken heb gezien maar die draaien nog geen van allen in de bioscoop dus dat voelt een beetje als een auto-puzzelrit organiseren op een autoloze zondag. Ik zou ook onzin kunnen schrijven over dingen die ik lekker vind zoals; het geluid van autobanden op een grindpad, het klokken bij het uitschenken van een volle fles rode wijn, het open knippen van een pak koffie, met je autoradio aan een tunnel uitkomen, bubbeltjes-plastic één voor één stukknijpen, de geur van vers gemaaid gras na een zomerse regenbui, je hand in een zak met noten of knikkers laten glijden; allemaal Kicks voor Niks. Een stukje in Smurfentaal over de in alle heftigheid woedende Smurfen-rage ben ik op elk Blog dat ik wel en niet volg al tegengekomen dus dat is ook niet bijster origineel en dat er vandaag een vals weeralarm was zal ook niemand ontgaan zijn.

Waar ik natuurlijk wel over zou moeten schrijven is de uitreiking van de Rembrandt Awards. Niet bijster actueel aangezien dat ook al weer twee dagen geleden is, maar het hoort hier eigenlijk wel. Het bestaan van die prijs was mij geheel onbekend en ik heb hem dan ook niet aan zien komen. Achteraf komt het op mij allemaal over als de meest overbodige filmprijs van dit land. Bovendien is het een publieksprijs en daar hou ik al helemaal niet van. Dat levert namelijk altijd een grootste gemene-deler als winnaar op; zo'n winnaar waar iederéén blij mee is. En dan zeggen de acteurs en filmmakers heel braaf dat een publieksprijs het mooist is om te winnen omdat je de film toch vooral voor het publiek maakt. Dat geloof je toch zeker zelf niet. Iedere acteur, kunstenaar of schrijver wil erkenning van een vakjury, niet van het publiek. Een groep hoogstaande en ter zake kundige mensen uit het vak die beoordelen dat jij of jouw werk beter is dan van je collega's en daarom een prijs verdient; daar doe je het voor. Maar goed, het geheel was een initiatief van René Mioch en die neem ik over het algemeen wel serieus. Nu is het de laatste tijd nogal stil rondom René en ik verdenk hem er dan ook ernstig van dat hij dit klusje aangenomen heeft om zichzelf weer eens in de spotlight te kunnen zetten. Dat je zulke belangrijke zaken niet aan het volk kunt overlaten bleek overduidelijk uit de uitslag. Alles is Liefde werd gekozen als Beste Film en Thomas Acda(!) als Beste Acteur. Goldie Hawn(?) was ook aanwezig/opgegraven en ontving zowaar een Ere Rembrandt voor haar hele filmische oevre...?! Nu is deze 62 jarige Private Benjamin volgens mij al jaren uitgerangeerd dus dit zal voor de Lionel Richie van de filmwereld een geweldige opsteker betekenen.

Zit Nederland en de filmwereld te wachten op een publieksprijs als de Rembrandt? Ik dacht het niet. Onze Gouden Kalveren zijn een prachtig instituut en hebben zowel Nationaal als Internationaal betekenis. Laten we dit vooral zo houden en niet gaan smijten met nietszeggende prutsbeeldjes.