De eerste film van Monique van der Ven naar een boek van Jan Wolkers; dat moet wel op sex uitdraaien en dat doet het dan ook. Niet zozeer sex als wel bloot. Nu is het echt niet onplezierig om Sophie Hilbrand naakt over het scherm te zien huppelen en het gaat haar ook vrij makkelijk af moet ik zeggen. Het verhaal speelt zich af op Texel en aangezien ik daar als Helders jongetje de meeste van mijn vakanties heb doorgebracht was dat erg leuk om te zien. Een fotograaf (Waldemar Torenstra en in real life het vriendje van Sophie) vertrekt naar Texel om daar de dood van zijn vriendin te verwerken. Daar ontmoet hij een knappe geschiedenisstudente (Sophie) en uiteraard worden de twee verliefd. Maar de mooie geschiedenisstudente blijkt er nogal foute vriendjes op na te houden. Daaromheen ontwikkelt zich een volkomen ongeloofwaardig en Over-The-Top verhaal dat maar niet spannend wil worden. Daarnaast is er weinig chemie tussen de hoofdrolspelers. In het echt mogen ze dan hevig verliefd zijn op het scherm komt het allemaal nogal gekunsteld over. De acteerprestaties vond ik ook nogal mager. Is er dan helemaal niets goeds over de film te melden? Jawel, mooie muziek, mooie (natuur) shots van het eiland en goede montage, Jeroen willems speelt erg goed en natuurlijk zijn daar de (helaas te weinig) typische Wolkeriaanse volzinnen; "Ze zijn zo schichtig als een maagd met puistjes" is echt genieten ook al komt het uit de mond van een suffe nep- boswachter. De masturbatiescène mag voor Sophie dan een hoogtepunt zijn, de zaal werd er niet echt opgewonden van.
Als je van Nederlandse film en/of van Sophie Hilbrand houdt zou ik zeker gaan kijken.
P.S. dit bericht is semi-automatisch gegenereerd; want half voortijdig en half op het werk geschreven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten