Kicks voor Niks

Dat het stil is hier op het Blog wil niet zeggen dat er niets gebeurt. Integendeel, het is op vele fronten zo druk dat er geen tijd is om te Bloggen. Nu zou ik kunnen schrijven over de films die ik de afgelopen twee weken heb gezien maar die draaien nog geen van allen in de bioscoop dus dat voelt een beetje als een auto-puzzelrit organiseren op een autoloze zondag. Ik zou ook onzin kunnen schrijven over dingen die ik lekker vind zoals; het geluid van autobanden op een grindpad, het klokken bij het uitschenken van een volle fles rode wijn, het open knippen van een pak koffie, met je autoradio aan een tunnel uitkomen, bubbeltjes-plastic één voor één stukknijpen, de geur van vers gemaaid gras na een zomerse regenbui, je hand in een zak met noten of knikkers laten glijden; allemaal Kicks voor Niks. Een stukje in Smurfentaal over de in alle heftigheid woedende Smurfen-rage ben ik op elk Blog dat ik wel en niet volg al tegengekomen dus dat is ook niet bijster origineel en dat er vandaag een vals weeralarm was zal ook niemand ontgaan zijn.

Waar ik natuurlijk wel over zou moeten schrijven is de uitreiking van de Rembrandt Awards. Niet bijster actueel aangezien dat ook al weer twee dagen geleden is, maar het hoort hier eigenlijk wel. Het bestaan van die prijs was mij geheel onbekend en ik heb hem dan ook niet aan zien komen. Achteraf komt het op mij allemaal over als de meest overbodige filmprijs van dit land. Bovendien is het een publieksprijs en daar hou ik al helemaal niet van. Dat levert namelijk altijd een grootste gemene-deler als winnaar op; zo'n winnaar waar iederéén blij mee is. En dan zeggen de acteurs en filmmakers heel braaf dat een publieksprijs het mooist is om te winnen omdat je de film toch vooral voor het publiek maakt. Dat geloof je toch zeker zelf niet. Iedere acteur, kunstenaar of schrijver wil erkenning van een vakjury, niet van het publiek. Een groep hoogstaande en ter zake kundige mensen uit het vak die beoordelen dat jij of jouw werk beter is dan van je collega's en daarom een prijs verdient; daar doe je het voor. Maar goed, het geheel was een initiatief van René Mioch en die neem ik over het algemeen wel serieus. Nu is het de laatste tijd nogal stil rondom René en ik verdenk hem er dan ook ernstig van dat hij dit klusje aangenomen heeft om zichzelf weer eens in de spotlight te kunnen zetten. Dat je zulke belangrijke zaken niet aan het volk kunt overlaten bleek overduidelijk uit de uitslag. Alles is Liefde werd gekozen als Beste Film en Thomas Acda(!) als Beste Acteur. Goldie Hawn(?) was ook aanwezig/opgegraven en ontving zowaar een Ere Rembrandt voor haar hele filmische oevre...?! Nu is deze 62 jarige Private Benjamin volgens mij al jaren uitgerangeerd dus dit zal voor de Lionel Richie van de filmwereld een geweldige opsteker betekenen.

Zit Nederland en de filmwereld te wachten op een publieksprijs als de Rembrandt? Ik dacht het niet. Onze Gouden Kalveren zijn een prachtig instituut en hebben zowel Nationaal als Internationaal betekenis. Laten we dit vooral zo houden en niet gaan smijten met nietszeggende prutsbeeldjes.