vrijdag 30 november 2007

Control


Control, het filmdebuut van de Nederlandse fotograaf Anton Corbijn, is woensdag tijdens de uitreiking van de British Independent Film Awards (BIFA) bekroond met vijf prijzen (10 nominaties!). De film, een Biopic over Ian Curtis, de legendarische zanger van de Britse band Joy Division, die op 23-jarige leeftijd zelfmoord pleegde aan de vooravond van hun eerste concert-tour in de VS, werd uitgeroepen tot Best British Independent Film. Hoofdrolspeler Sam Riley was Beste Nieuwkomer en Anton Corbijn was zowel Beste Regisseur als Beste Debuterende Regisseur. Toby Kebbell, die in de film manager Rob Gretton speelt, kreeg de prijs voor Beste Mannelijke Bijrol.

Andere prijzen tijdens de 10de editie van de British Independent Film Awards gingen naar Daniel Graig (de Variety Award voor zijn rol in de Bondfilm Casino Royale), Judi Dench (Beste actrice voor Notes on a Scandal), Viggo Mortensen (Beste acteur voor Eastern Promises), en acteur Ray Winstone kreeg een oeuvreprijs voor zijn bijdrage aan de Britsche cinema.

Corbijn is dus in goed gezelschap en Control is een ongekend Nederlands succes. Anton Corbijn; Proficiat. Control moet je ondergaan en de muziek (Love Will Tear Us Apart) staat inmiddels op mijn i-pod.


woensdag 28 november 2007

Eastern Promises ****


Every Sin leaves a Mark

Eastern Promises speelt zich af tijdens de aanloop naar kerst in een grauw en regenachtig Londen en gunt een blik in de codes, rituelen en macht van de "Vory v Zakone"; ofwel de Russchische Maffia. Nu is de Russische Maffia in Londen geen kinderspel en Eastern Promises is dan ook zeker geen film voor mensen met een zwakke maag.

Anna (Naomie Watts) is een idealistische verpleegster in wiens armen een jonge Russische moeder sterft tijdens een geboorte. Anna weet niks van de vrouw en haar handtasje met daarin haar dagboek is het enige houvast naar haar identiteit. Anna's zoektocht leidt haar diep in de wereld van de Russische Maffia in Londen en diens nieuwste lid: Nikolai (Viggo Mortensen). Nikolai is ingehuurd als chauffeur en de man die vermoorde tegenstanders van de bende onherkenbaar moet maken. Het blijkt dat het dagboek in het handtasje van de Russische, bewijzen bezit tegen Nikolai's baas.

Goed en kwaad liggen dicht bij elkaar in Eastern Promises; lopen zelfs in elkaar over. In de strijd om macht en geld zijn mensenlevens (en vrouwen) niet veel waard en executies bijna dagelijkse praktijk. Viggo Mortenson (Aragon in The Lord of the Rings) zet een koele, zwijgzame maar intelligente killer neer die je het ene moment rillingen bezorgt om daarna weer als gevoelsmens en charmeur op te treden. Voor de dames is er een aantrekkelijke vechtscène op leven en dood met een naakte Mortenson in een dampende sauna.

Het vele geweld heeft niet de overhand, het is de sfeer en het goede acteerwerk dat de film lading geeft. De Canadese regisseur David Cronenberg (oa History of Violence; die ik toch een stuk minder vind) heeft, met veel oog voor detail (tatoos!) en rituelen, een huiveringwekkende thriller afgeleverd die vraagt om een vervolg.

zondag 25 november 2007

Ajax ****


De meesten denken bij Ajax toch eerder aan de ArenA, Supporters en Doelpunten (4-1!!) dan aan de Griekse held uit de Trojaanse oorlog en de tragedie die Sofokles over hem schreef.

Ajax was na Achilles de grootste en dapperste held uit de Trojaanse oorlog. Na de dood van Achilles claimden zowel Ajax als Odysseus de wapenrusting van de dode held als beloning. Als deze door een list wordt toegekend aan Odysseus is Ajax zo woedend dat hij plannen maakt om de legerleiders én Odysseus te vermoorden. Om dit te voorkomen slaat de godin Athéna (altijd al op de hand van Odysseus) Ajax met waanzin en in plaats van de legerleiders, vermoordt Ajax een kudde schapen. Eenmaal de waanzin voorbij, beseft hij wat hij gedaan heeft en is voor hem de vernedering compleet. Hij ziet nog maar één uitweg, en ondanks terrechtwijzingen van zijn matrozenbemanning en smeekbeden van zijn vrouw Tekmessa stort Ajax zich in zijn eigen zwaard onder het uitspreken van de woorden; "Wat is het leven meer dan een paar zetten op het dambord van de dood?".

Afgelopen donderdag was ik in de Stadsschouwburg om de uitvoering van Ajax door de Toneelgroep Amsterdam bij te wonen. Wat het meest in het oog sprong was het het decor. Als een verstilde zee, golft een houten vloer waarop nauwelijks te lopen valt tot ver achterin het podium. De spelers kunnen zich met moeite staande houden en lopen gebeurt dan ook uitermate behoedzaam. De sneeuwstorm die losbreekt na de dood van Ajax is onwerkelijk mooi en spectaculair. Het stuk mag dan bijna 2.500 jaar(!) geleden geschreven zijn, het heeft aan kracht en actualiteit nog nauwelijks ingeboed. Sofakles schreef Ajax rond 445 voor Christus in een tijd dat de Griekse democratie op haar hoogtepunt was. Met name in het tweede deel kunnen parallellen getrokken worden naar de hedendaagse politiek. De weerbarstige Ajax die niet tegen bedrog kan en vasthoudt aan zijn principes is een held; tot de dag dat ze hem uitkotsen.

Hans Kesting zet een indrukwekkende Ajax neer. Hij kan zo'n rol dragen en met zijn heldere donkere stem weet hij moeiteloos de ingewikkelde versregels uit te spreken. Mooi (in alle opzichten) is Halina Reijn die in de rol van Tekmessa ingetogen haar smart verwoordt. Nu ben ik nogal fan van Halina en vind, geheel kritiekloos, eigenlijk alles wat ze doet of speelt gewoon goed.

Het was een uitermate boeiende avond in de Stadsschouwburg en ik heb nu al zin in komende donderdag, als we met regisseur Theu Boermans een hele avond over dit stuk in discussie mogen.

woensdag 21 november 2007

Brekend nieuws!!

Brekend nieuws op Waterloo-films?
Jawel, want ditmaal betreft het de redaktie zelf. De redaktie van Waterloo-films gaat namelijk verhuizen. Niet naar een nieuw virtueel internetadres maar écht verhuizen. Een nieuwe locatie, een eigen plek met nieuwe buren, nieuwe impulsen en een nieuw uitzicht in een nieuwe omgeving. Ongeveer een kilometer naast het Centraal Station staat deze kleurige kolos niet "aan" het IJ maar "in" het IJ. In het gebouw (dat er met wat fantasie uitziet als een oceaanstomer volgepakt met containers) krijgt de redactie op de achtste verdieping haar nieuwe onderkomen; ergens linksboven bij de bruine panelen (klik op het plaatje voor een groter beeld).

Als lezer zult U er op uw favoriete filmblog weinig van merken, hooguit nog meer inspiratie bij de makers. Er is weinig mis met de huidige locatie (waaraan dit blog haar naam ontleedt) maar de ruimte wordt wat beperkt. De archiefdozen, filmbanden en DVD's beginnen zich op te stapelen; een archief is leuk maar om er nu in te wonen...? Het vergt nog wat geduld want de overdracht zal pas op 4 februari plaatsvinden. Tot die tijd ga ik me vermaken met het bezoeken van gezellige meubelboulevards in kerstsfeer, opdringerige vloerengiganten en, als ik het echt niet meer weet, de ballenbak van Ikea.

maandag 19 november 2007

Tussenstand ***


Als grote winnaar van het Nederlands Filmfestival met maar liefst 3 Gouden Kalveren én de prijs van de Nederlandse Filmkritiek ben ik natuurlijk heel benieuwd naar de nieuwe film van Mijke de Jong. De kritieken waren goed en met name het goede spel van Elsie de Brouw en Marcel Musters werd meermalen geprezen.

Het begon als een experiment; zonder een vast script, enkel de eigenschappen en karakters van de personages lagen vast. De dialoogscènes kwamen zodoende door improvisatie tot stand. In het begin is dit goed te merken en je moet er even aan wennen maar gaandeweg worden de gesprekken natuurlijker en vooral herkenbaarder. Tussenstand gaat over twee gescheiden ouders die worstelen met de opvoeding van hun zoon, met elkaar en vooral met zichzelf. De ontmoetingen vinden steevast plaats in de meest sfeerloze maar waarschijnlijk hippe restaurants. Voor wie één of meerdere relaties achter de rug heeft zijn deze ontmoetingen en met name het verloop ervan ongetwijfeld een feest der herkenning. Als kijker krijg je de achtergronden van de gesprekken en de gesprekspartners niet altijd mee maar voeg je toch steeds moeiteloos in. Duidelijk is dat de twee nog altijd niet los van elkaar zijn. Schrijnend om te zien dat ze in dit communicatie tijdperk, waarbij iedereen continue bereikbaar is en met elkaar in contact staat, elkaar toch niet kunnen bereiken. Hun pogingen lopen stuk op frustraties uit het verleden en het onvermogen naar elkaar te luisteren.

Tussenstand is een film die even in moet dalen alvorens hij volledig tot je doordringt. Indringend gefilmd en bijzonder goed geacteerd; een bijzondere film maar wel voor de liefhebber.

zondag 18 november 2007

Rated X

Helaas werd ik te laat getipt over het dit weekend gehouden Rated X; Amsterdam Alternative Erotica Film Festival. Wat had ik daar graag naar toe gewild. Kaartje voor een single screening € 5,--, dagkaart € 10,-- en een festivalpas voor alle vier dagen slecht € 20,-- en dat is dan inclusief de lezingen van internationale gastsprekers, alleen jammer dat er geen Workshops zijn. Géén geld, voor vier dagen Porno- oh nee, Erotische Kunst. Na vier dagen knallen komt het genre volgens mij je oren en neusgaten uit met titels als: Schoolgirl Report Vol. 1, Pruimenbloesem, en Maria's Fetish Fantasies. Voor Happy Hors bedank ik beleefd. Ik hou het dan toch liever bij mijn verzameling van 8 jaargangen Donkey Sex; compleet en ingebonden (al zitten sommige exemplaren inmiddels wel wat aan elkaar geplakt).
Helaas voor de liefhebbers maar vandaag was de laatste dag. Volgend jaar zal ik uitgebreid verslag doen, als er tenminste een vervolg komt.

donderdag 15 november 2007

Atonement ****


You Can Only Imagine the Thruth

Atonement
(boetedoening) is de film naar de roman van de Engelse schrijver Ian McEwan. Een boek dat ik zeker al tien keer in mijn handen heb gehad in Waterstones (Favoriete boekwinkel aan het Spui) vanwege de mooie een intrigerende foto op de cover (zie boven).

Engeland 1935. Op de heetste dag van de zomer ziet de 13 jarige Briony (de jongste dochter, indrukwekkend gespeeld door Saoirse Ronan) iets wat ze eigenlijk niet zou moeten zien. Het besluit dat het fantasierijke meisje met schrijvers aspiraties dan neemt verandert voorgoed en op dramatische wijze de levensloop van alle betrokkenen. Op het eerste gezicht lijkt Atonement een oppervlakkige film maar onder de oppervlakte is het vooral een verhaal over jaloezie, noodlot, schuld en boetedoening met onverwachte plotwendingen en verrassende conclusies. Dat dezelfde gebeurtenis soms vanuit twee perspectieven wordt getoond maakt de film boeiend en intrigerend. Het tweede deel van de film bevat een indrukwekkend lange lange scène die zich op het strand van Duinkerken afspeelt. In een sterk staaltje filmkunst zweeft de camera minutenlang onafgebroken over het strand en boulevard waar honderden soldaten liggen te wachten, slapen of creperen in afwachting tot hun terugkeer naar Engeland (het is het begin van de Tweede Wereldoorlog). Het is een bizar tafereel van grote schoonheid.

Ik ben bang dat ik toch eerst het boek had moeten lezen maar spijt heb ik niet. Atonement (regisseur Joe Wright oa Pride & Prejudice) is een mooie film met een complex en boeiend verhaal en komt wat mij betreft in aanmerking voor de grote prijzen (Official Website).

dinsdag 13 november 2007

Affordable Art Fair


Zondag geen wekelijkse rondjes Vondelpark. Hardnekkige verkoudheid en vermeend slecht weer hielden me binnen in mijn warme bed. Met het slechte weer bleek het uiteindelijk erg mee te vallen daarom met Sjors en Lillian naar de Affordable Art Fair in de Westergasfabriek. De "vrijkaartjes" bleken niet zo erg vrij maar met hulp van een aardig meisje en het betere blufwerk stond ik in no time toch zonder betalen binnen.

De Affordable Art Fair is een beurs voor de beginnende kunstkoper waar meer dan 60 galleries hedendaagse kunst aanbieden van € 100 tot maximaal € 5.000. Een soort instapbeurs zeg maar, dus interessant voor het artistiek correct opleuken van je net opgeleverde waterwoning op IJburg of je stadsvilla in de Ecowijk. Dat daar een markt voor is mag duidelijk zijn want het was er even druk als op een Brabantse Braderie met gratis bingo kaarten. Misschien komt het door mijn mogelijke aanstaande verhuizing, maar ineens had ik een meer dan gemiddelde belangstelling voor grote werken, al dan niet abstract. Zag mezelf al met iets bijzonders onder mijn arm naar buiten lopen. Terwijl Sjors, na enig aandringen, zijn aankoop van het jaar doet, besluit ik me toch eerst wat meer te oriënteren en koop ipv kunst het boek "Kunst? Kopen!, Handleiding bij het kopen van hedendaagse kunst".

Met zijn nieuwe aanwinst loopt Sjors uiteindelijk, breed grijnzend, langs de nog immer indrukwekkend lange rij wachtenden naar buiten. Ik ben blij met mijn boek en het gevoel dat er nog veel te ontdekken valt.
Middag goed besteed.

zaterdag 10 november 2007

Previews


In een andere stad in een ander land zijn het vaak de alledaagse dingen die indruk maken. Niet de grote (toeristische) bezienswaardigheden maar de dagelijkse routine en gebruiken die anders zijn dan thuis vallen het meest op. Op zoek naar een filmladder (die in Amsterdam in bijna iedere gelegenheid voor het grijpen ligt) belanden we in het British Film Insitute (BFI); een gebouw dat qua programmering en locatie zeker om een bezoek vraagt maar ook daar konden ze ons niet aan een compleet filmoverzicht helpen. Uiteindelijk bracht de Engelse variant van "De Spits" uitkomst. De keus was aan boord van de EuroStar al gemaakt, er moest alleen nog een geschikte bioscoop bij gevonden worden. Het Odeon Theather op Leicester Square klonk voldoende Brits én exclusief genoeg. Odeon bleek de Engelse variant van onze ("oer-Hollandsche") Pathé bioscopen met op elk belangrijk uitgaansplein minstens drie vestigingen met ieder 8 zalen, maar dat maakte eigenlijk weinig uit.

In het voorprogramma kregen we als eerste een trailer van The Golden Compass, naar de intelligente trilogie van Philip Pullman die ik vorig jaar met veel plezier gelezen heb. De Fantasy Film staat sinds de 9/11 terror volop in de belangstelling en ik kijk dan ook vol verwachting uit naar dit eerste deel van "His Dark Materials", zoals de trilogie ook wordt genoemd. Omdat hij zo mooi is hierbij een plaatje van de Alethiometer, een complex apparaat dat iedere vraag kan beantwoorden door het juist interpreteren van de drie gekozen symbolen. Een gave die maar voor enkelen (waaronder de heldin van ons verhaal; Lyra) is weggelegd.


Ook kwam de nieuw film van Tim Burton voorbij: Sweeney Todd. Ons bezoek, eerder die middag, aan The London Dungeon kreeg opeens meerwaarde want daar hadden we reeds de praktijken van Sweeney Todd (The Demon Barber of Fleet Street) aan den lijve ondervonden. Vaste Burton acteur Johnny Depp is wederom van de partij evenals Alan Rickman die ik nog ken van zijn prachtige rol eerder dit jaar in Snow Cake. Het geheel zag er veelbelovend uit in de typisch Burton stijl, alleen zet ik vraagtekens bij de musical-achtige vorm waarin Burton het gegoten heeft.


Eigenlijk was het de bedoeling een stukje over Atonement (de film die we uiteindelijk gezien hebben) te schrijven maar omdat jullie aandachtsboog en mijn tijd beperkt is houden jullie dat tegoed.

maandag 5 november 2007

London

Oké, het is misschien een beetje een omweg maar dan wél de leukste en zeker de comfortabelste omweg. Met de trein van Brussel naar hartje Londen geeft nog dat gevoel van echt reizen; zeker wanneer je dat Eerste Klas doet samen met iemand die onderweg ontdekt dat lang voordat het verlopen is, ze nu al meer stempels dan bladzijden in haar paspoort heeft. De griep werd succesvol met Champagne en Guinness bestreden; een methode die ik iedereen aan kan raden.

Londen; het is groot, het is druk, het is duur maar het blijft toch één van de leukste en mooiste steden. Vergeet alle "Must Sees" en "City Tours"; doe gewoon de Queens Walk langs de Thames en bezoek dan vooral het Tate Modern, al was het maar voor het prachtige gebouw. De afmetingen en architectuur van deze voormalige energie centrale zijn op zijn zachts gezegd nogal overweldigend. De grootte van de ruimte komt niet helemaal uit op de foto maar neem maar aan dat het indrukwekkend is. Let ook op de scheur in de vloer. "The Crack" is het werk van een Colombiaanse kunstenares waarvan niet te begrijpen is hoe die daar is gemaakt. Het geval is meer dan een meter diep en kronkelt als een ondergronds beeldhouwwerk dwars door de 167 meter lange Turbine Hall. Het grappigst is de reactie van het publiek op deze intrigerende opening. Aarzelend je voet er insteken, alsof je toch bang bent dat het gat zich ieder moment weer kan sluiten, er overheen springen ook al is het maar 20 cm breed, dat soort reacties.

Zaterdag naar Finsbury Park om in het Emirates Stadion Arsenal tegen Manchester United te zien spelen. 60.161 uitgelaten fans, 22 topspelers, 4 doelpunten, Arsenal dat twee maal een achterstand oploopt en in blessure tijd de gelijkmaker scoort, Wayne Rooney op 20 meter afstand aan het werk te zien, het grootste zangkoor van Europa in actie; het laat zich allemaal moeilijk omschrijven. Laten we het er maar op houden dat het een prima zaterdagmiddag besteding was.

Daarnaast ook nog tijd voor een film (waarover later meer), de shopping list van een leuke collega afwerken, vrienden bezoek, Pubs met nog meer Guinness en het wereldberoemde (en super toeristische) griezelmuseum The London Dungeon; cultuur en musea doen we de volgende keer wel weer.