Als grote winnaar van het Nederlands Filmfestival met maar liefst 3 Gouden Kalveren én de prijs van de Nederlandse Filmkritiek ben ik natuurlijk heel benieuwd naar de nieuwe film van Mijke de Jong. De kritieken waren goed en met name het goede spel van Elsie de Brouw en Marcel Musters werd meermalen geprezen.
Het begon als een experiment; zonder een vast script, enkel de eigenschappen en karakters van de personages lagen vast. De dialoogscènes kwamen zodoende door improvisatie tot stand. In het begin is dit goed te merken en je moet er even aan wennen maar gaandeweg worden de gesprekken natuurlijker en vooral herkenbaarder. Tussenstand gaat over twee gescheiden ouders die worstelen met de opvoeding van hun zoon, met elkaar en vooral met zichzelf. De ontmoetingen vinden steevast plaats in de meest sfeerloze maar waarschijnlijk hippe restaurants. Voor wie één of meerdere relaties achter de rug heeft zijn deze ontmoetingen en met name het verloop ervan ongetwijfeld een feest der herkenning. Als kijker krijg je de achtergronden van de gesprekken en de gesprekspartners niet altijd mee maar voeg je toch steeds moeiteloos in. Duidelijk is dat de twee nog altijd niet los van elkaar zijn. Schrijnend om te zien dat ze in dit communicatie tijdperk, waarbij iedereen continue bereikbaar is en met elkaar in contact staat, elkaar toch niet kunnen bereiken. Hun pogingen lopen stuk op frustraties uit het verleden en het onvermogen naar elkaar te luisteren.
Tussenstand is een film die even in moet dalen alvorens hij volledig tot je doordringt. Indringend gefilmd en bijzonder goed geacteerd; een bijzondere film maar wel voor de liefhebber.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten