Azuloscurocasinegro ****

Eindelijk op Zondagochtend weer eens drie rondjes Vondelpark. Ook al lopen we nog steeds behoorlijk achter bij ieder realistisch trainingsschema dat een scherpe tijd op de naderende Dam tot Dam zal gaan opleveren, toch hadden we het gevoel goed bezig te zijn toen we na afloop uitgebreid aan de koffie zaten op het terras van Vertigo waar godzijdank ook weer eens bediening was. Met 's middags nog een lekker filmpje voor de boeg beloofde het ondanks de regen toch een aangename zondag te worden.

Azuloscurocasinegro betekent zoveel als "donkerblauw bijna zwart" en staat zowel voor de manier waarop de hoofdrolspeler Jorge (Quim Gutiérrez) tegen het leven aankijkt als op de kleur van het pak dat hij in de etalage ziet hangen en waarvan hij denkt dat het de sleutel is tot een andere baan. Jorge voelt zich gevangen en beperkt in zijn mogelijkheden met zijn baan als conciërge en de zorg voor zijn zieke vader. Verder maken we kennis met zijn mooie buurmeisje (waarop hij al jarenlang verliefd is), zijn beste vriend, zijn broer en de vriendin van zijn broer; allemaal jonge mensen die worstelen met de kijk op het leven.
Azuloscurocasinegro is de debuutfilm van Daniel Sánchez en hij snijdt grote thema's als; liefde, ziekte, gevangenschap, kinderen en homosexualiteit aan. De situaties waarin sommige van de hoofdrolspelers terecht komen en de beslissingen die ze moeten nemen zijn soms op het bizarre af maar toch krijg je nergens het gevoel naar een ongeloofwaardige film te kijken. Zwaarte en luchtigheid, humor en ernst houden elkaar in balans en het tempo is dusdanig dat het nergens verzandt in melodramatische toestanden. Het verhaal ontwikkelt zich op een prettige manier waarbij je gaandeweg zelf ontdekt hoe de verhoudingen nu precies liggen of welke rol iemand speelt in het leven van de ander. In Azuloscurocasinegro valt nog iets te ontdekken en voor wie er oog voor heeft zit er lekker veel symboliek in de film en dan heb ik het niet over de rol van de goudvis in een ronde vissenkom.

De karakters zijn geloofwaardig en boeiend, het verhaal lekker snel en onvoorspelbaar. Thema's als; het najagen van onbereikbare verlangens maakt niet gelukkig en de beperkingen van je mogelijkheden zit zelden in je omgeving of situatie maar veelal in je hoofd, zijn misschien niet bijster origineel; Daniel Sánchez heeft er in ieder geval een boeiende en aangename film over gemaakt.

2007