Elke keer als ik tegenwoordig het hoofd van George Clooney zie verwacht ik dat hij me een kopje automatisch gezette koffie gaat aanbieden en bij Renée Zellweger heb ik steeds het idee dat ze in een soort camouflage-jurk rondloopt waarin ze bijna geheel tegen de achtergrond verdwijnt. Alleen een mond die er uitziet alsof hij net een halve citroen heeft leeggebeten blijft hinderlijk zichtbaar.
Die twee samen in één film voorspelt niet veel goeds. Leatherheads is een zogenaamde Screwball Comedy; een genre dat in de jaren dertig en veertig van de vorige eeuw heel populair was. Nu blijkt George daar een groot liefhebber van te zijn en als regisseur vond hij het dus blijkbaar nodig dit overleefde concept weer eens af te stoffen en zelf een film te maken geheel in de beste Screwball Comedy traditie. Screwball Comedy moet aan strakke regels voldoen om als zodanig bestempeld te kunnen worden. Zo moet er sprake zijn van twee tegengestelde hoofdrolspelers; een man en een vrouw waartussen het in het begin flink botst maar waarbij ook vanaf het begin duidelijk is dat ze elkaar zullen krijgen. Er wordt veel en vooral snel gepraat in scherpe dialoog maar het meest belangrijk is toch vooral dat de film een hoog Slapstick gehalte moet bezitten.
Het is George heel aardig gelukt om bovenstaande in een film te verwerken maar of de film ook een succes zal worden betwijfel ik. Een flinterdun verhaal en de één-dimensionale karakters konden niet echt boeien. Bij de zoveelste melige vechtscène ondersteund door ragtime muziek hielden we het voor gezien. Einde niet gehaald en nu zullen we dus ook nooit weten of die twee elkaar nu gekregen hebben...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten