Fracture **

I shot my wife...prove it

Een thriller met Anthony Hopkins klinkt altijd interessant. Als hij dan ook nog een excentrieke, gestoorde perfectionist blijkt spelen heeft het zeker mijn aandacht.

Fracture gaat over een zekere Ted Crawford (Anthony Hopkins) die zijn vrouw neerschiet omdat hij haar heeft betrapt op overspel. Aan openbare aanklager Willy Beachum (Ryan Gosling) de taak de verdachte veroordeeld te krijgen. Op het eerste gezicht een niet al te ingewikkelde klus voor de talentvolle Beachum (veroordelingspercentage 97%); er is een wapen, een dader, een slachtoffer en een bekentenis. Beachum verslikt zich echter volkomen in deze zaak als de feiten toch net iets anders blijken te liggen dan aanvankelijk gedacht en Crawford zich ontpopt als een berekenende gek die alles minitieus heeft voorbereid en wel op zo'n manier dat hij onmogelijk veroordeeld kan worden. Er ontstaat een aardig schaakspel tussen de dader en de aanklager en als kijker word je hier behoorlijk in meegetrokken omdat de mannen aan elkaar gewaagd zijn want beiden zijn van mening onfeilbaar te zijn. Het lachje, de onderkoelde zelfverzekerde manier van praten in de rechtzaal en de humor, laten een Hopkins zien zoals we die kennen en graag zien.
Echt lachen wordt het als we de nieuwe baas van de aanklager (die aan het begin van het proces op het punt staat een nieuwe baan aan te nemen voor een prestigieus advocatenkantoor) leren kennen. Nu ben ik best wel wat gewend, en dat je met je nieuwe (vrouwelijke en mooie) baas naar bed gaat nog voordat je bent aangenomen daar heb ik weinig moeite mee. Bedenkelijk wordt het als je de volgende morgen al direct wordt uitgenodigd voor het Thanksgiving diner bij haar familie maar dat je dan als man (na één nacht) ook nog gaat is voor mij volkomen ongeloofwaardig.

Plot en script zitten vanaf het begin vrij stevig in elkaar. Alleen aan het eind (zoals zo vaak in thrillers) een aantal te snelle wendingen maar het geheel blijft nog net overeind.
De film is geregisseerd door Gregory Hoblit en dat zei mij eerlijk gezegd niets. Wat googelen leverde op dat hij eerder de regisseur is geweest van series als, L.A. Law, NYPD en Hill Street Blues. De man zit wat films maken betreft dus duidelijk in de politie-, en advocatenhoek.
Zelf heb ik altijd wat moeite met het Amerikaanse rechtssysteem in films. Het is zoveel anders dan hier en het biedt zoveel mogelijkheden dat het (voor Europeanen?) soms lastig te volgen is. Ik ga er maar vanuit dat het in de praktijk ook altijd echt zo werkt en probeer daar verder dan ook niet over na te denken.
Uitermate intrigerend zijn overigens de mooie knikkerbanen die veelvuldig in beeld zijn maar geen andere dan een symbolische rol spelen.

Een prima film als je zin hebt in een spannende thriller en verder niet al teveel verwachtingen koestert.

2007