The spark that ignites us, unites us.
Afrika is hot. Althans bij de filmmakers.
Dit voorjaar zijn er al drie grote films uitgekomen die gaan over en zich afspelen in Afrika. Geen films in de trend van het romantische "Out of Africa" maar geëngageerde of op historie gebaseerde films en dat is toch opmerkelijk voor zulke grote releases.
Allereerst was daar "Blood Diamond" (over de handel in foute diamanten) daarna "The Last King of Scotland" (over het leven en karakter van de Ugandese dictator Idi Amin) en nu dan "Catch a Fire".
Na Rabbit Proof Fence en The Quit American is dit de volgende film van Phillip Noyce die handelt over een politiek gevoelig onderwerp en wederom gebaseerd op een waar gebeurd verhaal.
Catch a Fire is een sterk en emotioneel verhaal dat zich afspeelt in de jaren '80 in Zuid Afrika, dus ten tijde van het Apartheidsregime en de opkomst van het ANC. De hoofdrolspeler Patrick Chamusso (Derek Luke) houdt zich aanvankelijk verre van politiek en verzet. Hij gaat volledig op in zijn werk (als zwarte voorman voor een grote olie raffinaderij in Transvaal), zijn gezin en het voetbal. Door een samenloop van omstandigheden wordt Patrick opeens verdacht van een aanslag op de raffinaderij. Als hij zijn alibi niet wil prijsgeven (omdat hij die nacht bij een andere vrouw was!) wordt hij door de blanke veiligheidsambtenaar Nic Vos (Tim Robbins) als hoofdverdachte beschouwd. Om hem onder druk te zetten wordt zijn vrouw gevangen gezet en gemarteld. Dit is voor Patrick het moment om zich actief tegen het regime te keren en zich aan te sluiten bij het ANC.
Tot zover het verhaal.
De film wint aan sterkte omdat er door de verschillende groeperingen in hun eigen taal wordt gesproken, en het Engels met Zuid Afrikaans accent erg goed (en kil) overkomt. Een Amerikaanse acteur als Tim Robbins moet hier toch een hele kluif aan hebben gehad. De soundtrack van voornamelijk (Zuid) Afrikaanse strijdliederen is geweldig en "Powerful", ritme en energie spetteren van het scherm. Het eind is even dramatisch als ontroerend. Vooral omdat dan de echte Patrick Chamusso in beeld komt en vol hoop en met kracht vertelt wat hij nu doet en hoe hij nu leeft.
Op een paar zwakke punten na zit het verhaal goed in elkaar. Zo vind ik het nogal onwaarschijnlijk dat een hoge veiligheidsambtenaar op een zondag een van terrorisme verdachte gevangene mee naar zijn privé huis neemt om daar samen met zijn gezin te lunchen. Ook gaat er bij mij niet helemaal in dat Patrick, die toch een ontzettend brave familie man is en zo gelukkig is met zijn vrouw en kinderen dat er spontaan tranen in zijn ogen opwellen als hij alleen al naar zijn dochtertjes of zwangere vrouw kijkt, er dan toch nog een vriendin/minnares op na moet houden. Maar goed dat is nogal persoonlijk zullen we maar denken en alleen Patrick weet over welke buitengewone kwaliteiten deze minnares beschikte én voor het verhaal was het wel heel erg nodig en logisch dus dat zal er ook wel mee te maken hebben.
Het is een film die niet echt een standpunt inneemt maar laat zien dat uiteindelijk alle partijen slachtoffer zijn van een oneerlijk regime en
het, hoe dan ook, je leven beïnvloedt en mensen uit elkaar drijft.
Zelf dacht ik dat de titel van de film een verwijzing is naar de song "Biko" van Peter Gabriel over de, in een Zuid Afrikaanse politiecel, vermoorde politieke gevangene Steve Biko. Ik had verwacht (en stiekem gehoopt) dat dit geweldige nummer te horen zou zijn maar dat was niet het geval.
"You can blow out a candle
But you can't blow out a fire
Once the flames begin to catch
The wind will blow it higher"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten