The Movies is één van de leukste bioscopen van Amsterdam met al jaren een toonaangevend programma als het op het kwaliteitsfilms aankomt. Het filmtheater aan de Haarlemmerdijk is het oudste van Nederland en naar men zegt zelfs van de wereld (maar dat kan ik toch bijna niet geloven); in ieder geval werd hier in 1912 al de eerste filmvoorstelling gegeven. Toen heette het "Bioscoop Tevenu", later "Hollandia", daarna "At the Movies" en nu dus "The Movies". Het mooie art déco interieur in combinatie met een gezellig café, een restaurant en vier filmzalen om uit te kiezen maken het elke keer weer een feestje om naar toe te gaan. Enige nadeel is dat het nogal bij mij uit de buurt ligt maar daarvoor bood Daniëlle, of liever gezegd haar auto, uitkomst toen wij op een mooie zomeravond richting Haarlemmerdijk reden.
Anche Libero Va Bene is het regiedebuut van de Italiaan Kim Rossi Stuart die voor het gemak ook maar meteen een rol voor zijn rekening neemt. Niet de hoofdrol weliswaar want die is weggelegd voor Alessandro Morace. Allesandro speelt de 11 jarige Tommi, door wiens ogen we het scheidingsdrama, waarover deze film gaat, zien.
Tommi woont samen met zijn vader Renato (Rossi Stuart) en zijn oudere zus Viola. Ze leven in redelijke harmonie, Tommi is rustig en introvert zijn zus levendig en vrolijk. Alles gaat goed totdat hun moeder Stephanie (Barbora Bobulova) plotseling op de stoep staat. Stephanie blijkt niet dood maar al meerdere malen vertrokken te zijn en even zovele keren ook weer teruggekomen en heeft een ontwrichtende werking op het gezin. Ook nu belooft ze dat deze keer alles anders zal worden. Ze doet erg haar best maar Tommi vertrouwt haar niet en hij weet dat ze hem op een dag weer in de steek zal laten. De spanning is duidelijk voelbaar en iedereen voelt zich er ongemakkelijk bij.
Wat Tommi ziet, is de onmacht van zijn ouders om een stabiel en harmonieus gezin te vormen. Volwassenen met tekortkomingen en beperkingen die meer met zichzelf bezig zijn dan met hun kinderen. Beiden willen wel anders maar hebben niet het vermogen te veranderen.
De enige die eigenlijk echt volwassen is, is de vroegrijpe Tommi. Als Renato door zijn eigen drift een belangrijke filmopdracht verspeelt en uit frustratie een hotel aan zee voor het hele gezin boekt is Tommi degene die gaat kijken wat de kamers kosten en begrijpt dat ze zich dit niet kunnen veroorloven.
De film zit vol mooie momenten en één van de indrukwekkendste is wanneer Renato met zijn kinderen 's avonds laat thuiskomt en Tommi vanuit de lift ziet dat er geen licht in huis meer brand. De opmerking van Tommi dat de lichten aan waren toen ze weggingen is genoeg om te beseffen dat zijn moeder weer vertrokken is. De stilte die volgt als ze elkaar aankijken is even veelzeggend als beklemmend.
Zonder in gemakkelijk Kramer vs Kramer-achtig drama te vervallen laat Rossi Stuart op een subtiele en aangrijpende wijze zien hoe kinderen de dupe kunnen worden van incapabele ouders en een familieleven leiden dat hen schade toebrengt. Voor de intelligente Tommi wordt het meer overleven dan leven als hij aankondigt uit het zwemteam te stappen omdat hij liever wil voetballen.
Waar je als kind terechtkomt bepaalt voor een groot deel of je de kans krijgt je mogelijkheden en talenten waar te kunnen maken. Tussen kansrijk en kansarm zit vaak niet meer dan één muur zoals Tommy merkt wanneer hij bij zijn buurjongetje en vriendje thuis speelt. Veelzeggend is het contrast als hij met de vader van zijn vriendje gaat vissen en diens moeder 's avonds de zelfgevangen vis opdient.
"Anche Libero va Bene" (verdediger is ook goed): zegt Tommi gelaten als zijn vader uiteindelijk instemt met het feit dat hij graag wil voetballen.
Prachtig ingetogen familiedrama, mooi gefilmd en uitstekend geacteerd.
Een indrukwekkend regiedebuut en ik ben nu al benieuwd naar de volgende film van Kim Rossi Stuart.
2007
Geen opmerkingen:
Een reactie posten