Mallorca

Een ex met een jacht, klinkt handig en dat is het ook. Vooral als dat schip in Palma de Mallorca blijkt te liggen. De uitnodiging om een dagje te gaan zeilen nam ik en de rest van ons groepje dan ook snel aan. Sinds een jaar zijn Marja en Michel schipper op een 27 meter lange Jongert en omdat het manoeuvreren en varen met zo'n schip geen sinecure is moet er vooral veel geoefend worden. Ik ben niet zo'n fan van Jongerts maar deze is van de nieuwe generatie en ziet er veel beter gelijnd uit. Iets dat ook in de vaareigenschappen terug te vinden is. Met een lekkere 26-28 knopen over dek liep ze er met een knoop of 11 makkelijk doorheen. Bijzondere ervaring om zo'n luxe 90-voeter van 62 ton te sturen en te merken hoe makkelijk ze op het roer reageert. Verder gaat alles hydraulisch of elektrisch, dus het werken aan dek is meer een kwestie van timing dan van spierkracht. Naast alle opwinding was het vooral heel gezellig en leuk om Marja nu eens te zien in de omgeving waar ze al zo lang in leeft en werkt. Een ding was na afloop duidelijk; oefening hebben deze twee niet echt meer nodig want alles verliep gladjes en beheerst.

Van luieren is de hele week niet veel terecht gekomen. Het begon al met de halve marathon op zondag. Bloedmooi weer in oktober is natuurlijk erg fijn maar niet als je 21 km moet hardlopen in die brandende zon zonder een zuchtje wind. De enige troost was dat iedereen het zwaar had. Lillian was zo verstandig om het na 10 km voor gezien te houden; een gedachte die ook mij en (naar later bleek) ook Sjors ernstig bezighield. Toch doorgebeten en uiteindelijk na 2h en 5(!)sec over de oranje loper gefinisht. Ik weet niet of het volgend jaar weer Mallorca gaat worden want dit was toch echt gekkenwerk.

De kolonie Nederlanders in Soller had zich inmiddels in stilte uitgebreid tot 21 personen wat zo nu en dan resulteerde in spontane groepsactiviteiten met als hoogtepunt een bloedstollende en compleet verkeerd ingeschatte kustwandeling langs gladde en steile kliffen met een groep variërend in leeftijd van 4 tot 70. Ontelbare angstige momenten en zorgelijke blikken werden afgewisseld door nerveus lachen maar uiteindelijk werd het doel zonder verlies van mensen bereikt. Op een fantastisch terras aan/in zee werd alle zorg weggespoeld met witte wijn en tapas en kwamen de sterke verhalen al snel los.

Helaas voelde Nico zich de laatste twee dagen verre van lekker en ik ben bang dat ik het meegenomen heb naar Amsterdam. Al de hele dag koortsig en ellendig. Gelukkig, vanacht een uurtje extra.