Dierendag

De Reuzenpanda dreigt uit te sterven en dat lijkt mij volkomen terecht.
Het beest heeft het namelijk grotendeels aan zichzelf te wijten dat er steeds minder exemplaren op deze planeet rondwaggelen. Terwijl zijn soortgenoten ergens op de hooggelegen hellingen van West-China een keiharde strijd om het bestaan schijnen te voeren, las ik vandaag dat Reuzenpanda Bao Bao in de Berlijnse dierentuin extra bamboe krijgt voorgeschoteld omdat het dierendag is. Bao Bao zit daar al 25 jaar en vindt het allemaal wel best; op ijsbeer Knut na is hij de bekendste dierentuinbewoner van Duitsland, er is onbeperkt bamboe voorhanden en zo nu en dan wordt er een vrouwtjes-panda ingevlogen om Bao Bao in actie te krijgen. Iets wat overigens niet erg succesvol is verlopen want Bao Bao heeft tot nu toe geen nageslacht kunnen verwekken. Misschien snapt hij na 25 jaar gevangenschap niet meer wat de bedoeling is, iets waar ik me wel wat bij voor kan stellen.

De aandoenlijke zwarte vlekken om de ogen en grappig rechtopstaande oren hebben deze agressieve bamboe-vreters een hoog oohhh-wat-lief-gehalte bezorgd. Zonder daarvoor ook maar iets te hoeven presteren hebben Reuzenpanda's het, met hun mediagenieke uiterlijk weten te schoppen tot logo van het Wereldnatuurfonds en staan ze nu symbool voor alle dieren die door menselijk toedoen met uitsterven bedreigd worden. Maar laten we wel wezen; wiens schuld is het nu eigenlijk dat deze zwart-witte lobbes het niet gaat redden? Allereerst leeft hij in een uithoek van China omdat alleen dáár een bamboe-soort groeit die zijn maag kan verdragen. Hoewel hij tot de soort der carnivoren (vleeseters) behoort, houdt hij het halsstarrig bij een dieet van uitsluitend bamboe-stengels. Vind je het gek dat je maag daarvan van streek raakt. Ik zou een dieet van uitsluitend gras ook niet lang volhouden. Om aan zijn energiebehoefte te voldoen moet hij per dag 14 kilo van de meest zeldzame bamboe eten. Daar doet hij dan zo'n twaalf uur per dag over want hij kauwt zich helemaal suf op die taaie stengels. Daarnaast is onze bamboekauwende vriend opvallend zwart-wit. Niet echt handig als schutkleur als je voornamelijk in de bossen leeft. Waarschijnlijk uitgeput van al dat kauwen schijnt hij zelfs voor seks nog te lui te zijn. Kortom, evolutionair gezien is deze droef kijkende teddybeer volkomen mislukt. In een omgeving waar Survival of the Fittest de norm is, laat de Reuzenpanda het op alle fronten afweten. Als het aan Darwin had gelegen had deze zeldzame herkauwer al lang het lootje gelegd. Eigenlijk is het dus eerder een wonder dat het beest nog steeds bestaat.

Maar dat is een boodschap waar het Wereldnatuurfonds weinig baat bij heeft. Meewarig kijkende beesten die door de mens worden bedreigd leveren nu eenmaal publiciteit en geld op want zij appelleren aan ons schuldgevoel dat we maar al te graag als een moderne zondebiecht afkopen. Geef daarom het konijn dat er nooit om heeft gevraagd in een hok te moeten zitten, vandaag vooral een extra wortel en Bao Bao verse bamboe-stengels. Ik hoop dat hij heel oud wordt.