Vijf sterren van de Volkskrant én een laaiende recensie in de NRC. Dat dit niet altijd iets zegt wist ik natuurlijk al maar toch beïnvloedt het je verwachtingen. Hunger gaat over de laatste zes weken uit het leven van de Ierse hongerstaker Bobby Sands (Michael Fassbender). Sands zat in 1981 in de beruchte H-Blokken van de Maze-gevangenis een straf uit van 6 jaar voor medeplichtigheid aan IRA-aanslagen. Klinkt allemaal erg zwaar en dat was het dan ook.
Het begon al niet goed; te laat binnenkomen met een beugel Grolsch en een zak chips in je handen bij een film met zo'n titel is misschien niet zo handig. Iets waar ik al snel achterkwam. Steve McQueen is een beeldend kunstenaar en heeft de mensonterende toestanden in de gevangenis en de aftakeling van Bobby zo gedetailleerd en plastisch in beeld gebracht dat ik helemaal geen afkeurende blikken van het uitermate serieuze publiek nodig had om mijn eetlust te verliezen. Het kwam dan ook niet meer goed tussen Bobby en mij, ik vond het allemaal veel te indringend en te heftig.
Interessant is het wel. IRA aanslagen en hongerstakingen speelden in een tijd waarin ik oud genoeg was om er iets van mee te krijgen maar waar het nu precies om ging is langs me heengegaan. Hunger geeft een goed beeld van de beweegredenen en idealen van IRA activisten en de tegenstellingen en conflicten die nog altijd niet opgelost zijn. Halverwege de film zit een 15 minuten durende dialoog tussen Sands en een priester, in één shot en met een vaste camera gefilmd. Razend knap geacteerd word je in de conversatie meegezogen. Hierna krijgen we de fysieke aftakeling en het hongeren in alle details.
Voor een gezellig bioscoopavondje hoef je niet naar Hunger, maar als verhaal is de film boeiend. Ik heb de rit in ieder geval dapper uitgezeten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten