Burn After Reading ****

Intelligence is relative

Nog geen acht maanden na No Country for Old Man en de volgende film van Joel en Ethan Coen draait al weer in de betere bioscopen. Dat de broers in het maken van films veelzijdig en gedreven zijn blijkt al uit het feit dat Burn After Reading een heel ander soort film is dan hun vorige. Burn After Reading is meer een komische misdaadfilm dan een spannende thriller. Niet dat daar iets mis mee is, integendeel. De broertjes Coen zijn juist uitermate bedreven in dit genre getuige een film als Fargo. Vandaar ook dat de verwachtingen hoog gespannen waren voor deze nieuwe loot aan de Coen-stam. Niet in de laatste plaats door de indrukwekkende cast met namen als George Clooney, John Malkovich en Brad Pitt.

Burn After Reading gaat over een CIA agent (John Malkovich) die wegens een drankprobleem ontslagen wordt. Uit frustratie en woede besluit hij zijn memoires te schrijven en daarbij geheime informatie niet te schuwen. Door een fout van zijn overspelige vrouw belandt de CD-rom met het script in de kleedkamers van een sportschool en wordt gevonden door twee medewerkers (Frances McDormand en Brat Pitt) van de sportschool. Die ruiken onmiddellijk geld en bedenken een plan om de maker te chanteren. Als dit mislukt besluiten ze de gevoelige CIA-informatie aan te bieden aan de Russische ambasade. De manier waarop ze dit aanpakken is hilarisch en leidt uiteindelijk tot meer problemen dan ze aankunnen.

Brat Pitt speelt nu eens geen macho held maar een naïeve sport-nerd met een belachelijk kapsel. Iets wat ik altijd waardeer wanneer een acteur dat aandurft. Ook de andere acteurs (hoe groot de namen ook mogen zijn) spelen met name leeghoofdige karakters in een krankzinnig verhaal waarin de verwikkelingen elkaar lekker snel opvolgen. De film staat bol van de one-liners en levenswijsheden hoe gelukkig te worden. Dit terwijl geen van de hoofdrolspelers zich gelukkig voelt; allemaal verlangen ze naar verandering. Op het eerste gezicht lijken het allemaal herkenbare normale karakters, maar uiteindelijk blijkt een ieder heeft toch minstens één afwijking te hebben. Zoals in de meeste Coen films willen de personages meer dan ze aankunnen en hierdoor lopen de zaken volledig uit de hand. Ook hier uiteindelijk extreem geweld, krankzinnige namen, bizarre gesprekken en mooie bijrollen. Vooral de conclusie van de CIA topman in de laatste scène is hilarisch komisch en blijft hangen.

Toch ben ik niet onverdeeld enthousiast. Al die grote namen in één film is misschien wat veel, op de één of andere manier "werkt" het niet echt. Ik zie graag wat onbekende acteurs ertussen die door het vakmanschap van de Coens boven zichzelf uitstijgen. Ook al is Burn After Reading dan misschien niet zo geniaal als Fargo, doe mij aub iedere week zo'n film.