Massive Attack

Het tweede seizoen van de zomerconcerten in het Westerpark is in volle gang. Na het succes van vorig jaar was het logisch dat er een vervolg kwam. Dit ongetwijfeld tot grote vreugde van de concertliefhebbers maar tot ergernis van volkstuintjes-vereniging "Nut en Genoegen" dat pal achter het podium ligt en het vanwege de overwaaiende beats nodig vond klachten in te dienen.

Na Radiohead en R.E.M was het donderdag de beurt aan Massive Attack om eens helemaal los te gaan in een bewolkt maar droog Westerpark. Misschien wel juist omdat het met 8.000 bezoekers niet uitverkocht was, was de sfeer gemoedelijk en relaxed. Het Westerpark is voor de concerten veranderd in een klein dorpje met lekker veel eet- en drinktentjes. Onze timing was perfect want tegen de tijd dat onze ingekochte muntjes bijna op waren begon Massive Attack met spelen. De eerste nummer klonken wat vlak, maar toen ook de geluidstechnicus dat door had was er geen houden meer aan. Vanaf zo ongeveer het vierde nummer werd je het concert ingezogen. Bijna elk nummer was raak, de zware bass-tonen stuiterden als ping-pong ballen het veld op en gingen dwars door je maag. Aan sommige nummers leek geen eind te komen. Opvallend was de licht-show waarbij de lichtgevende letterbak achter de artiesten het meest in het oog sprong; ongelofelijke effecten konden daarmee gemaakt worden en geluid en beeld waren perfect op elkaar afgestemd. Het leuke van Massive Attack is dat ze zich nooit gebonden voelen en altijd met verschillende zangers en zangeressen werken. Op voorhand weet je dan ook nooit wie er zal zingen. Mijn all-time favoriet Tracy Thorn was er (naar verwachting) helaas niet bij maar de donkere zangeres Yolanda deed Tracy bijna vergeten.

De Engelse Trip-Hop band uit Bristol maakte er een fantastisch concert van. Voor mij (als niet fervent concertganger) het beste concert dat ik tot nu toe heb meegemaakt. (Safe From Harm)