dinsdag 2 maart 2010

Shutter Island ***

Someone is Missing

Oorspronkelijk zou Shutter Island gemaakt worden door het gouden regie/acteursduo David Fincher en Brad Pitt (oa Se7en en Fight Club) maar na het succes van The Gangs of New York, The Aviator en The Departed beviel de samenwerking tussen regisseur Martin Scorsese en leonardo DiCaprio blijkbaar zo goed dat uiteindelijk voor deze combinatie gekozen is.

Shutter Island is een film met nogal wat lagen en daardoor lastig in een paar woorden te typeren. Spannend is hij in ieder geval wel. Het begint als een recht-toe-recht-aan politiefilm waarin Marshall Teddy Daniels (Leonardi DiCaprio) met zijn partner Chuck (Mark Ruffalo) naar het afgelegen Shutters Island worden gevaren om de verdwijning van een gestoorde en gevaarlijke vrouw uit de psychiatrische gevangenis/inrichting aldaar te onderzoeken. Op dat moment leek het nog dat we een spannende misdaadfilm voorgeschoteld zouden krijgen. Zo één waarbij de detectives door slim speurwerk steeds dichter bij de oplossing komen om gaandeweg ook nog even een goed bewaard (gevangenis)geheim op te lossen of een corrupte directie te ontmaskeren terwijl op de achtergrond een problematisch liefdesverhaal meespeelt...

Mooi niets van dit alles. Na een klein half uur beland je in een nachtmerrieachtige wereld vol hallucinaties, waanbeelden en onnatuurlijk handelende bewakers, doktoren en patiënten. Dan blijkt ook dat Teddy zelf nogal wat onverwerkte trauma's met zich meetorst. Het is als toeschouwer hard werken want voortdurend moet je je eigen logica aanpassen om nog enig zicht op het verhaal te houden. Dit duurt lang, heel lang, te lang... en net als je denkt er genoeg van te hebben volgt de ontknoping. Een knaller van een climax waarin alles op zijn plaats valt en waarin bepaald gedrag ineens wel verklaarbaar is. Op dat moment besef je hoe knap de film in elkaar zit. Eigenlijk wilde ik hem gelijk een tweede keer zien om alle aanwijzingen, blikken en handelingen die ik nu ongetwijfeld gemist had in volle omvang te zien.

De laatste zin van Marshall Teddy heeft meerwaarde. "Beter als een goed mens te leven, dan als een monster te sterven...", bood namelijk voldoende aanleiding om onder het genot van koude drankjes eens flink door te filosoferen over dat wat we nu eigenlijk net gezien hadden. (Trailer)

Geen opmerkingen: