Als ouders zou je waarschijnlijk het liefst je kind volledig willen beschermen tegen de boze buitenwereld. Maar ja, ieder beetje weldenkend mens begrijpt dat zoiets de ontwikkeling van het kind niet echt ten goede komt. In Dogtooth van de Griekse regisseur Yorgos Iantgimos wordt dit interessante gedachte-experiment tot in het absurde uitgevoerd. In hun beschermingsdrift laten twee overbezorgde ouders hun kinderen (een zoon en twee dochters) opgroeien in de beschermde wereld van hun eigen huis met een grote maar hoog ommuurde tuin. Het huis verlaten is streng verboden en geen enkele prikkel van buitenaf bereikt de kinderen, alle informatie en kennis komt van de ouders zelf. Dat het met die ouders ziekelijk mis is wordt al snel duidelijk als blijkt wat voor onzin de kinderen wordt bijgebracht. Een kat is een wild beest dat ooit hun verzonnen broertje (dat zo onverstandig was zich buiten het hek te begeven) heeft verscheurd en opgegeten en een zombie is zoiets als een geel bloempje in de tuin.
De jong volwassen kinderen houden zich nietsvermoedend bezig met absurde en sadistische spelletjes totdat vader besluit dat de sexuele interesse van de zoon moet worden gewekt door zo nu en dan een prostituee binnen te laten. De komst van deze buitenstaander verstoort onbedoeld de gesloten wereld waarin de kinderen tot dan toe leefden. Informatie uit de buitenwereld sijpelt langzaam binnen met dramatische gevolgen.
Dogtooth is een originele film met een aantal briljante wendingen. Het absurde uitgangspunt en de Alex van Warmedam-achtige manier van filmen zet je als kijker steeds weer op het verkeerde been. De toon verandert langzaam van lacherig via verontrustend en ongemakkelijk naar scènes die in een horrorfilm niet zouden misstaan. Uiteindelijk blijkt wat we allemaal allang weten; totale controle leidt tot rampzalige situaties.
Dogtooth is een bizarre film; maar wel een die blijft hangen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten