Dat A Single Man is uitgedraaid op een verantwoord (want Amerikaans) en mooi gefilmd soft-homo-erotisch document is nauwelijks verwonderlijk als je weet dat regisseur Tom Ford ooit de hoogste creatieve baas van Gucci was. Opvallende carrièreswitch maar voor Tom maakt het blijkbaar weinig verschil of hij nu illusies verkoopt in de vorm van schijninnovaties als mode of via een mooi vorm gegeven verhaal op het witte doek.
Bovenstaande is iets te kort door de bocht (maar wel een lekkere opening) want A Single Man is in de eerste plaats een erg mooi gefilmd verhaal over rouw en hoe ieder mens dit op zijn eigen manier verwerkt. We zien een dag uit het leven van professor George Falconer die verder moet nadat zijn partner Jim door een auto ongeluk om het leven is gekomen. Nu speelt het verhaal in 1962 en toen was het in het homofobe Amerika nog helemaal niet zo eenvoudig om als homo-stel door het leven te gaan en hierdoor is het voor George nauwelijks mogelijk uiting te geven aan zijn verdriet. De jaren 60 stijl wordt erg mooi weergegeven (er wordt overal lekker stevig gerookt) en Tom heeft een perfect gevoel voor kleur en sfeer; als een soort van Philips Ambi Light TV veranderen de omgevingskleuren met de stemmingen en ontmoetingen van George. Colin Firth (die hordes vriendinnen liet zwijmelen met zijn rol als Mr. Darcy in Pride and Prejudice) heeft eindelijk zijn Oscarnominatie als beste acteur met zijn rol als de achterblijvende partner. Julianne Moore is ook van de partij en mag weer eens laten zien dat ze zo goed een neurotische en instabiele vrouw van middelbare leeftijd kan spelen.
Voor Gerorge is het verlies van zijn partner onverteerbaar en zo confronterend hard dat verder leven alleen maar pijn doet. Dit gegeven wordt rustig uitgewerkt omgeven door mooie kleuren. De homo-erotische scènes worden keurig op tijd afgekapt zodat het zelfs voor de gemiddelde Amerikaan te verdragen zal zijn. Kortom Tom Ford heeft met zijn regiedebuut een degelijke en goed geacteerde film afgeleverd. Voor mij blijft het hier echter bij. De parade van mooie mannen met Adonis-achtige lijven in mooie kleren, de clichématige zinnen en een verhaal met een te gekunsteld einde waren voor mij toch echt te mager om te kunnen blijven boeien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten