Zo'n titel trekt onmiddellijk de aandacht en aangezien ik sinds Aanrijding in Moscou en Ex-Drummer een zwak heb voor Vlaamse films waren de verwachtingen meer dan gemiddeld gespannen.
De Helaasheid der Dingen gaat over de 13-jarige Gunther Strobbe die in het plaatsje Reetveerdegem (bestaat niet echt) opgroeit in het huis van zijn oma (die een hart heeft dat groter is dan haar pensioen) tezamen met zijn alcoholistische vader en een stuk of wat al even dorstige ooms. De mannen zijn stuk voor stuk teruggekeerd naar het ouderlijk huis omdat ze in het normale leven totaal mislukt zijn. De dagen van de "Nonkels" bestaan hoofdzakelijk uit een routine van cafébezoek, veel drinken (elke dag dronken is immers ook een geregeld leven), over vrouwen praten, nog meer drinken en hilarische kroegspelletjes. Zo zijn we getuige van bizarre situaties zoals een wedstrijd naaktfietsen of een officiele poging het wereldrecord bierdrinken te vestigen. Dat overigens met gemak wordt gewonnen door Nonkel Koen die daarna vrolijk in zijn auto stapt om naar huis te rijden onder het uitroepen van de woorden: "Ik ga een pintje vatten".
Regisseur Felix van Groeningen geeft op een prachtige manier het nietszeggende en lege leven van de Strobbes weer zoals gezien door de ogen van de jonge Gunther. Dit levert zowel hilarische als tragische en zelfs pijnlijke scènes op. De film begint sterk met het introduceren van de personages maar op driekwart van de film zakt het geheel wat in. De broers blijven maar drinken terwijl er over hun achtergrond of verleden weinig tot niets bekend wordt. Daardoor blijft het geheel wat oppervlakkig. Toch weten de Nonkels je telkens weer te verrassen met name met hun onuitputtelijke repertoire aan drink-liederen:
Het wonder is geschied,
Het wonder is geschied,
Mijn pruim is nat
Maar het regent niet...
wordt er uitbundig gezongen tegen een 13-jarig meisje.
"Het trof me opnieuw dat alles van schoonheid kapot moest of vertrok uit ons dorp", mijmert de op zijn jeugd terugblikkende Gunther die uiteindelijk aan het beklemmende milieu van zijn zuipende familie ontsnapt en succesvol schrijver is geworden. De Helaasheid der Dingen (naar het boek van Dimitri Verhulst) past naadloos in het rijtje van uitmuntende Vlaamse films en Vlaanderen zou gek zijn om dit monument niet in te zenden voor de Oscar voor Beste Niet Engelstalige film. (Trailer)
2 opmerkingen:
Reetveerdegem bestaat niet echt :)
Het is een schuilnaam voor Nieuwerkerken bij Aalst, het dorpje waar Dimitri Verhulst is opgegroeid.
Reetveerdegem = Nieuwerkerken?
Denk het niet want het huis waar alles in opgenomen is staat in Wanzele, deelgemeente van Lede.
Een reactie posten