Hyperrealistisch Kitchen Sink Drama dat zich afspeelt in een troosteloze Engelse prachtwijk. In deze deprimerende omgeving moet de 15-jarige grofgebekte Mia zich staande zien te houden terwijl ze van school is gestuurd en thuis een (dronken) moeder die alleen met zichzelf bezig is en een jonger zusje heeft. Om aan al deze ellende te ontsnappen heeft Mia een droom; danser worden.
De Engelse filmmaakster Andrea Arnold trekt er ruim twee uur voor uit om te laten zien dat dit de dappere Mia nooit zal lukken. Als je in Engeland in de verkeerde buurt geboren bent is het in de ogen van filmmakers blijkbaar onmogelijk daaraan te ontsnappen. Voor mij was dit teveel ellende, uitzichtloosheid en problemen achter, boven en naast elkaar. Er wordt goed geacteerd maar het verhaal kabbelde teveel voort zonder duidelijke lijn. Nou is dat nogal persoonlijk want mijn sneak-genote-van-de-avond dacht daar juist heel anders over; zij vond het een mooie en boeiende film. Na anderhalf uur verlangde ik hevig naar het einde en een borrel maar ondanks dat in mijn ogen het ene na het andere prachtige eindshot langskwam werd dit door Arnold keer op keer uitgesteld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten