Vanmiddag hoorde ik op de radio iemand vertellen dat onlangs door een fout duizenden adresgegevens en passwords van evenzovele Hyves-gebruikers openbaar op het internet beland waren. Naar aanleiding hiervan had hij onderzocht welke passwords zoal gebruikt werden. Wat bleek; alle advies om vooral complexe passwords gecombineerd met cijfers en karakters te gebruiken wordt massaal genegeerd. Meest gebruikt is de naam van het huisdier (althans ik neem aan dat Snuf of Witje niet de namen van je kinderen zijn), op de voet gevolgd door namen van echtgenotes, straten, geliefdes, kinderen of voetbalclubs. Volgens de spreker (die zichzelf deskundige noemde) was dit met de alsmaar voortschrijdende digitalisering volkomen onverantwoord. Makkelijk praten vanuit je deskundigen-stoel want het gevolg van deze vooruitgang en bijbehorende beveiliging is dat ik ondertussen meer gebruikersnamen en passwords in mijn hoofd heb dan sleutels aan mijn sleutelbos. Vroeger was alles makkelijker en overzichtelijker; zeker in het geval van passwords. Lange tijd had ik gewoon één password voor alles: Geheim. Als iemand dan vroeg: "Wat is je password?", antwoordde je doodleuk: "Dat is geheim".
Ik krijg er steeds meer moeite mee; zeker als je om de zoveel tijd ook nog eens gedwongen wordt van password te veranderen. Mijn ervaring is dat vieze passwords het best blijven hangen: Diaree of Maagzuur en meer van dat soort lichamelijke ellende beklijft het best. Een niet bestaand woord werkt ook goed. Laatst moest ik op mijn werk vanwege een kort verblijf in het buitenland mijn password aan iemand overdragen. "Kotsbakla", schreef ik op zo'n geel plakbriefje. "Wie heeft er nu zo'n password?!!", reageerde mijn collega verbaast. "Precies", zei ik.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten