I am Legend **

The last man on Earth is not alone

I am Legend, begint nogal mysterieus. In een totaal verlaten New York scheurt Robert Neville (Will Smith) door met onkruid overwoekerde straten. Surrealistisch om een compleet leeg en verlaten Time Square en andere bekende locaties te zien. De enige andere levende wezens zijn de plots opduikende impala's waarop Robert jacht maakt om aan vlees te komen. Als hij eindelijk een impala voor de loop van zijn automatische geweer heeft, is een grote leeuw hem voor en kaapt zijn verse maaltijd voor zijn neus weg. Gaandeweg het eerste uur wordt langzaam duidelijk wat hier aan de hand is. Aan het begin van de film (gesitueerd in 2009) wordt aangekondigd dat er een geneesmiddel tegen kanker is gevonden. Dit geneesmiddel muteert zich echter tot een agressief en besmettelijk virus dat binnen drie jaar de complete wereldbevolking uitroeit. De hele wereld behalve Robert dus, want die blijkt immuun te zijn. Nare bijkomstigheid is dat niet iedereen is overleden; een aantal mensen is onder invloed van het virus gemuteerd tot een soort agressieve zombies die geen zonlicht kunnen verdragen en daardoor alleen 's nachts naar buiten komen. Robert is toevallig ook viroloog en zoekt in zijn gebarricadeerde huis naarstig naar een medicijn om van deze zombies weer mensen te maken. Want één ding is duidelijk; Robert is vreselijk eenzaam. Hij heeft dan wel een leuke hond waartegen hij kan praten maar die praat niet terug.

In het eerste uur is uiterst beklemmend en realistisch weergegeven hoe een wereldstad zonder bewoners er uitziet en waarin alles wat de mensheid heeft opgebouwd begint te verdwijnen. Je voelt de eenzaamheid van Neville als je hem tegen etalagepoppen ziet praten. In flashbacks wordt duidelijk dat New York drie jaar eerder is geëvacueerd en dat daarna alle toegangsbruggen en tunnels van Manhattan zijn vernietigd met prachtige beelden van een aan flarden geschoten Brooklyn Bridge. Na ongeveer een uur gaat het echter mis. Dan blijkt er opeens nog een levend persoon te zijn die hem redt uit de klauwen van de Zombies. Natuurlijk is dit een mooie vrouw met ook nog een leuk zoontje. Vanaf dit moment is de logica zoek en ontstaan er ineens vage gesprekken over God, Bob Marley en de zin van het leven. Wat stichtelijke mededelingen en onverwachte plotwendingen halen de laatste spanning uit de film met als anticlimax; een hoopvol einde.

Het thema (gebaseerd op het boek van Richard Matheson uit 1954!) is boeiend en angstaanjagend. Regisseur Francis Lawrence heeft er een soort Horror-Science Fiction van gemaakt dat na een uur als een ballon leegloopt.