Isabelle Huppert speelt de joviale, levendige maar vooral schaamteloze Babou. Haar dochter (gespeeld door Lolita Chammah; ook in het echt haar dochter) schaamt zich zo erg voor haar extraverte jaren-sixties moeder dat ze haar niet eens op haar eigen aanstaande bruiloft wil hebben. Dit zet de verhouding tussen moeder en dochter ernstig onder druk. Van schrik en in een poging enig respect af te dwingen gaat moeder Babou op zoek naar een echte baan. Voor ze er zelf erg in heeft staat ze Timesharing appartementen te verkopen in een troosteloos en winters Oostende. Aanvankelijk gaat dat haar goed af en heeft ze een kans nu eindelijk eens echt carrière te maken. Maar bij een ongeleid projectiel als Babou duurt het ook hier niet lang voordat het weer mis gaat.
Bij mij werkte de hyperactieve Babou al snel op mijn zenuwen maar door de rest van de zaal werd intens meegeleefd, meegelachen en mee-geontroerd met de telkens weer de aandacht op zichzelf vestigende Babou. Blijkbaar verplaatst het vrouwelijk deel van bioscoopbezoekend Nederland zich moeiteloos in de in minirok en legging rondspringende Babou terwijl ik nauwelijks aansluiting kon vinden bij deze rusteloze en immer naar vrijheid en plezier zoekende vijftiger.
Het was leuk om flarden van het afgebladderde Oostende te herkennen van mijn eigen vroegere bezoekjes en Babou mocht dan als karakter irriteren; Isabelle Huppert's acteerprestatie is er niet minder om. Copacabana komt op mij over als een prima film voor twee vriendinnen die nodig weer eens samen iets moeten gaan doen. Ongetwijfeld krijgt ze in de Viva een prima recensie. (Trailer)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten