You will meet a Tall Dark Stranger ***

Woody Allen blijft een productief baasje. Al sinds 1970 levert hij ieder jaar een film af. Snel geteld heeft hij sinds 1971 maar liefst 41 films op zijn naam staan waarvan hij voor de meeste ook nog het verhaal geschreven heeft. Volgens eigen zeggen is het regisseren van films voor een neurotisch, klein en lelijk mannetje de enige manier om met mooie vrouwen in contact te komen. Mij lijkt dat een uitstekende motivatie om zo gedreven te werk te gaan en dat is dan ook terug te vinden in zijn nieuwste film. In You will meet a Tall Dark Stranger is het vrouwelijk schoon weer uitermate aangenaam vertegenwoordigd.

De laatste jaren houdt Allen vast aan een beproeft recept. Zijn laatste zes films spelen allemaal in Europese steden en hebben meer het karakter van vrolijke stadse relatie problematiek dan de heftige en neurotische echtscheidings drama's uit zijn vroegere werk. Dat het oeuvre wat sleetse trekken begint te vertonen stoort me nauwelijks; ik hou nu eenmaal van die typische Woody Allen typetjes, onvoorspelbare verhaallijnen en de immer aanwezige voice-over die de boel humoristisch samenvat.

De mooie buurvrouw

You will meet a Tall Dark Stranger speelt in Londen en gaat over drie stellen die ondanks hun verschil in leeftijd allemaal dezelfde problemen hebben: ze zijn niet gelukkig in hun huidige situatie. Het huwelijk van de in een midlife crises verkerende schrijver Roy (Josh Brolin) zit diep in de problemen. Zijn schoonmoeder bezoekt zeer frequent een waarzegster en doet daar bijna dagelijks verslag van bij haar dochter Sally (Naomie Watts). De moeder zelf is door haar man Alfie (Anthony Hopkins) verlaten voor een heel jonge vriendin/prostituee. Alfie probeert krampachtig met fitness en viagra te leven als een jonge God. Roy wordt verliefd en krijgt een verhouding met zijn (mooie) buurvrouw terwijl zijn vrouw Sally in het geheim verliefd is op haar baas (Antonio Banderas).

Kortom; alle elementen zijn aanwezig om er een goed verhaal van te maken. Toch kabbelt de film een beetje voort zonder echt richting te kiezen. Als Allen al iets met deze film wil zeggen is het: beter  gelukkig te zijn met dat wat je hebt dan met dat wat je verlangt. Een beetje stichtelijk boodschap maar zo vlak voor de kerstdagen moet dit kunnnen. Wel zitten er twee erg leuke en tegelijkertijd smerige wendingen in de film waarbij schrijver Roy volkomen verstrikt raakt in zijn eigen leugens en zodoende flink meewerkt aan zijn eigen ondergang. Ik heb me prima vermaakt met deze wrange relatie komedie. (Trailer)