dinsdag 26 oktober 2010

Eat Pray Love **

Let Yourself GO

Heel zingeving- en evenwicht zoekend Amerika raakte geïnspireerd door het (autobiografische en gelijknamige) boek van Elizabeth Gilbert. Het boek werd een ongekende bestseller en daarom kon het niet uitblijven dat er ook een film van gemaakt moest worden die... ook weer een kassucces werd. In Nederland loopt de film ook niet onaardig want na anderhalve week in roulatie kreeg ik het gevoel dat ik de enige Nederlander was die hem nog niet gezien had.

Eat Pray Love gaat over Liz (gespeeld door Julia Roberts); een succesvolle dertiger met mooi huis, interessante baan, voldoende geld, geen(!) kinderwens, leuke man en dan toch 's nachts tot jankens toe op de badkamervloer liggen jammeren dat ze zo vreselijk ongelukkig is en in wanhoop aan God vragen hoe haar leven nu in hemelsnaam verder moet. In onze familie noemen we zo iemand gewoon verwend en egoïstisch of een beetje in de war maar in het spiritueel universum van Elizabeth Gilbert ligt dat een stuk genuanceerder. Daar is het haast vanzelfsprekend je ongelukkig en leeg te voelen met zoveel liefde en materiële rijkdom om je heen en is het vooral noodzakelijk dat je er iets aan doet.

Zo ook Liz; uit ontevredenheid en naar aanleiding van een gekunstelde profetie besluit ze een jaar te gaan reizen. In de hoop uit te vinden wat er nu precies aan schort wordt de reis opgedeeld in drie overzichtelijke etappes die elk de essentie van het leven zouden moeten weergeven; eerst eten in Italië dan spirituele diepgang in India en uiteindelijk op zoek naar ware liefde op Bali en de kijker mag mee op reis. Dit levert mooie sfeerbeelden op van Italië, India en Bali maar een echte reis wordt het nergens. Waar Liz ook komt, telkens loopt ze recht in de armen van leuke, interessante mensen en wordt ze zonder reserves opgenomen in lokale leefgemeenschappen of leuke vriendengroepjes. Dat is geen reizen, dat is thuiskomen. In Italië zien we dikke slierten spaghetti verdwijnen tussen Julia Roberts' lippen die er uitzien als twee lek geprikte fietsbanden, in India wonen we een bruiloft bij en op Bali fietst Liz de ware liefde (in de vorm van Javier bardiem) tegemoet en speelt ze en passant ook nog even voor barmhartige Samaritaan door bij haar Amerikaanse vrienden te collecteren voor een nieuw huis voor de plaatselijke dokter. Hoeveel zingeving kan een mens verdragen?

Natuurlijk moet je er iets aan doen als je niet gelukkig bent in je relatie of in je werk. Het boek geeft hiervoor ongetwijfeld voldoende houvast met talloze boeiende observaties over de leegheid van de moderne materiële maatschappij waarin verdienen meestal boven genieten gaat. In de film pakt dit minder goed uit. De verschillende reizen worden aan elkaar gepraat door een voice-over die zichzelf wel heel graag hoort praten. Hierdoor verzandt het geheel in een onsamenhangende 2,5 uur durende marathon vol spirituele one-liners.

Geen opmerkingen: