Mr. Nobody ***

Nothing is real, everything is possible

Ik heb het niet zo op Science Fiction films. "Spelend in de verre toekomst" is maar al te vaak een vrijbrief voor de meest ongeloofwaardige en vreemde verhalen. Afzichtelijke monsters, onbegrijpelijke machines, tijdreizen... Met dit soort zaken in een film wordt mijn irritatiegrens binnen de kortste keren met zo ongeveer de lichtsnelheid overschreden. De enige manier waarop ik een SF-film kan verdagen is als deze gebaseerd is op een interessant idee of een boeiend gedachte experiment. Mr. Nobody is zo'n film. 

In een wereld waar mensen niet meer doodgaan van ouderdom is de 120-jarige Nemo Nobody de laatste sterfelijke mens op aarde. Omdat hij zijn einde snel voelt naderen kijkt hij terug op een soort van "What If..." manier. Altijd leuk; filosoferen over de mogelijke levens die we hadden kunnen leiden als we niet/of juist wel... Omdat het leven nu eenmaal uit oneindig veel (toevallige) beslis-momenten bestaat en Nemo ze bijna allemaal afloopt levert dit een uiterst complexe film op waarbij een stuk of vier verhaallijnen door elkaar lopen. Met als motto: "Zolang je niet kiest, is alles nog mogelijk" blijkt Nemo er een tamelijk gecompliceerde gedachtewereld op na te houden wat weer voortkomt uit het feit dat hij als kind een onmogelijke keuze heeft moeten maken.

Kortom; interessant thema dat een tamelijk ingewikkelde film oplevert. De Belgische filmmaker Jaco van Dormael kreeg voor de uitwerking maar liefst een budget van 33 miljoen Euro wat Mr. Nobody meteen tot de duurste Belgische film ooit maakt. Met zo'n zak geld kon Dormael zich helemaal uitleven en heeft hij er een visueel overdonderend spektakel van kunnen maken. De behandeling van Het Butterfly Effect, De Chaostheorie en de invloed van Fermonenen op vrouwen zou je nog kunnen afdoen als overambitie van de maker maar wat betreft de lengte heeft Dormael duidelijk geen maat kunnen houden. Een speelduur van meer dan 2,5 uur is echt teveel van het goede en maakt Mr. Nobody tot een (te) lange zit. Uiteindelijk concludeert de stervende Nemo dat we maar bar weinig invloed op ons leven hebben: "Alles had anders kunnen zijn, maar dan zou het evenveel betekenis hebben". (Trailer)