donderdag 10 juni 2010

Three Miles North of Molkom ***

Elk jaar wordt diep in de bossen van Zweden, drie mijl boven het plaatsje Molkom, het No-Mind festival gehouden. Duizend mensen van allerlei nationaliteiten komen samen om zich twee weken lang over te geven aan de meest uiteenlopende New-Age rituelen. Twee Britse documentairemakers kregen toestemming het volledige festival van binnen uit te filmen. Ze deden dit door een groep van zeven deelnemers op de voet te volgen. Hierdoor ontstaat een intiem kijkje in de emotionele achtbaan waarin de groep terecht komt. Via vuurlopen, zweethut sessies, sjamanisme, Tibetaans keelzangzingen, het bosbeest in jezelf losaten en tantra-seks hopen ze dichter bij zichzelf te komen en gelukkiger te worden want één ding is al snel duidelijk; in Three Miles North of Molkom voelt geen van de deelnemers zich buitensporig gelukkig.

Gelukkig is één van de deelnemers de Australische rugbycoach Mick die per ongeluk op het festival terecht is gekomen. Mick is een buitenbeentje in de groep wat al meteen blijkt uit zijn omschrijving in onvervalst Australisch na afloop van de eerste intieme zelfreflectie workshop: "The biggest pile of shit I've ever heard". In eerste instantie ziet Mick het festival niet anders dan een samenkomst van "A Bunch of Treehuggers" en voelt zich doodongelukkig tussen zijn zingende en dansende groepsgenoten die elkaar voortdurend aanmoedigen en aanraken. Gelukkig hebben de makers er niet één lang sarcastisch en cynisch verslag van gemaakt. Door de groep te volgen leer je de personages en hun beweegreden kennen. Ook Mick laat naarmate de week vordert zijn scepsis uiteindelijk varen maar dit wordt meer veroorzaakt doordat hij verliefd wordt op één van de deelneemsters dan door diepere inzichten en innerlijke rust.


Three Miles North of Molkom heet een documentaire te zijn maar de personages zijn zó goed gecast en de gesprekken en gebeurtenissen zó goed getimed dat ik me niet aan de indruk kan onttrekken dat er zo nu en dan geregisseerde scènes tussen zitten. Niet dat dit voor de film veel uitmaakt want Three Miles North of Molkom is bij vlagen grappig en ontroerend maar soms ook ronduit saai. Hierdoor wordt het nergens die hilarische en confronterende documentaire die ik verwachtte na het zien van de trailer. Deze lijkt veelbelovend maar blijkt uiteindelijk een samenvatting van de leukste fragmenten van de film. 

Geen opmerkingen: