Unfinished Business

Soms maakt het meer uit wáár je iets kijkt dan wát je kijkt.

Een speelfilm midden op de oceaan terwijl je onderweg bent naar een exotisch eiland is zo'n moment. Weinig wind, motor aan, geen andere boten in zicht... hupakee; Popcorn maken, TV aan, DVD erin en kijken maar. Uitgelezen moment om eindelijk die twee films te zien die ik in de bioscopen gemist heb.

De eerste was Terug naar de Kust naar het boek van Saskia Noort. Voor Nederlandse begrippen een heel behoorlijke Thriller. Een spannende film waarin Linda de Mol leuk acteert maar niet overtuigt. Gelukkig was er voldoende tegenwicht van de prima acterende Pierre Bokma en Ariane Schluter; slim gecast dus. Ook al heb je vrij snel door wie-het-gedaan-heeft, toch blijft de spanning behouden en de schrikmomenten misten hun uitwerking niet.

Tweede film was The Hurt Locker. De verrassing én grote winnaar van de laatste Oscaruitreiking. Maar liefst zes Oscars waaronder die voor Beste Regie en Beste Film. Hierdoor waren de verwachtingen torenhoog maar uiteindelijk bleek het een door-en-door Amerikaanse film die eigenlijk alleen maar  mateloos irriteerde. Oké bommen onschadelijk maken in een land als Irak levert best spannende en beklemmende scènes op die goed in beeld worden gebracht. Dat er dan net één cowboy bij moet zitten die héél erg goed is in zijn werk maar wel lekker onaangepast en op geheel eigen wijze op de bommen afstapt is dan weer zó Amerikaans en daar kunnen wij (Nederlanders) helemaal niet tegen. Op mij kwam het tamelijk onrealistisch over. Ik denk dat al die Oscars meer met het thema en de hype die om Irak en het leger hangt te maken heeft dan met acteerprestaties en film maken.

Maar goed; wat maakt het uit of een film tegenvalt als je deze op een locatie kijkt waar je tegen het einde constateert dat je ondertussen toch maar mooi weer twintig mijl opgeschoten bent.