Horta

Als ik aan land stap begint (net als bij de meeste anderen) de steiger te wiebelen en te draaien. We hebben spontaan landziekte na bijna twee weken van slingeren. Horta ontwaakt langzaam en we klaren in bij de Douane. Na een stevig ontbijt in het legendarische (zeilers) Café Peter Sport gaan we op zoek naar sporen van mijn verblijf hier tien jaar geleden.


In horta is het gebruik een schildering op de kademuur achter te laten als je de eilanden per boot bereikt hebt. We speuren de muur af op zoek naar de schildering die ik hier ooit gemaakt heb. Ik vind hem maar alles wat er van over is zijn een paar vage en onherkenbare sporen. Bovendien heeft een brutale Fransoos er vorig jaar een knoert van een schildering overheen gezet. De schilderingen van de Felice en Blauw (die indertijd gelijk met mij hier waren) zijn nog wel duidelijk aanwezig.