Het is gelukt, we hebben de overkant gehaald. Na 12,5 onstuimige dagen op de oceaan zijn we woensdag 28 april bij de Azoren aangekomen. Na vertrek van St. Maarten volgden meteen al twee dagen van aan de wind stampen en slingeren en gaf de stuurautomaat er de brui aan. Gelukkig was er een reserve aan boord en na een klein uurtje sleutelen was de automaat weer Up en Running, dit tot grote opluchting van iedereen aan boord. Ook de wind draaide iets gunstiger zodat we een bezeilde koers richting De Azoren hadden. Dit is de rest van onze reis zo gebleven. Dagenlang ploegde Ithaka op een strakke koers moeiteloos door het water en maakten we 200 mijl+ dagen. Braaf liepen we onze wachten volgens het systeem van vier uur op, acht uur af (wat na een dag of tien toch behoorlijk begint op te breken). De luxe van een overdekt Wheelhouse maakten de nacht-wachten trouwens behoorlijk comfortabel. De plotter en radar zijn je ogen dus je hoeft je hoofd niet eens naar buiten te steken om de boel in de gaten te houden.
Alle luxe op Ithaka went trouwens heel erg snel. Een eigen hut met flatscreen, hete douche en Airco en een reuze flatscreen in de salon waarop we regelmatig film kijken. Maar als het waait en golft blijft het gewoon een scheefhangende bak waarin alles wat je doet ernergie kost. Die luxe heeft overigens ook een keerzijde. Koken doe je op een inductiekookplaat en de vriezers houden alles vers en koud. Maar om een ei te bakken moet er een 30 AMP generator gestart worden en dat laat je dan maar weer uit je hoofd en kies je toch maar voor die krentenbol. Vissen was ook een succes; Dorades en Tonijn werden om de andere dag moeiteloos aan dek geslingerd om tot verse Sushi of reuze-moten te worden verwerkt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten