Migrantendrama blijkt een hot item deze zomer in de Amsterdamse filmhuizen. Was het vorige week raak in het Franse 35 Rhums, vanmiddag zagen we een ander Frans werkje over hetzelfde item maar dan wel van een heel ander kaliber. Welcome vertelt het verhaal van een Iraakse jongen (Bilal) die in Calais strandt omdat hij van daar (koste wat het kost) de oversteek naar Engeland wil maken. In eerste instantie probeert hij zich via mensensmokkelaars in het laadruim van een vrachtwagen naar Engeland te laten transporteren. Het levert een beklemmend/benauwde scene op en het plan mislukt. Bilal besluit dan maar zwemmend naar de overkant te gaan. Vanaf Calais kun je de White Cliffs of Dover vanaf het strand gewoon zien liggen dus ver kan het nooit zijn. Hij besluit zwemlessen te nemen in het plaatstelijke zwembad en ontmoet zo de zwemleraar Simon. Simon heeft zo zijn eigen problemen want hij zit midden in een scheiding met zijn vrouw. Desondanks doorziet hij al snel de beweegredenen van Bilal en langzaam ontstaat er een band tussen de twee en wordt ook de ware beweegreden van Bilal om naar Engeland te willen duidelijk.
Welcome (lekker ironisch) gaat over een individueel menselijke drama tegen de achtergrond van een levensgroot probleem; vluchtelingen die deze kant opkomen op zoek naar een beter leven of hereniging net familie of geliefden. Dit alles hoopt zich (vanwege haar strategische ligging) op in een klein plaatsje als Calais. Zonder op te dringen of politieke statements te willen maken boeide Welcome vanaf de eerste minuut tot het ontroerend einde.
Mooi verhaal, goed geacteerd (ieder spreekt zijn eigen taal) en mooie opnames van een troosteloos Calais met haar constant vertrekkende Ferries naar het voor de gestrande vluchtelingen onbereikbare Engeland.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten