When Edie met Andy, Life imitated Art
Ondanks de nog altijd niet opgehelderde mysterieuze verdwijning van de maandagavond-sneak lukt het tot nu toe prima om zelf een geschikte film te vinden. De Filmschuur in Haarlem blijkt een uitstekend alternatief. Op de één of andere vage manier heb ik Factory Girl al in januari op dvd gezien. De film is uit 2006 dus dacht ik dat het hij al eerder in Nederland zou zijn uitgebracht. Verbaast was ik dan ook toen ik laatst in de bioscoop ineens de trailer van Factory Girl kreeg voorgeschoteld. De dvd was interessant genoeg om hem nog eens uitgebreid in de bioscoop te gaan bekijken.
Factory Girl is een Biopic (biografische film) over de muze van Andy Warhol; Edie Sedgwick (Sienna Miller). Edie heeft alles: rijke ouders, ziet er waanzinnig goed uit en is intelligent en ambitieus. Ze gaat naar New York en komt daar Andy Warhol tegen en vanaf dat moment verandert haar leven. Factory Girl geeft een mooi beeld van het opgefokte kunstenaars wereldje van het New York van de jaren 60. De befaamde club, The Factory, waar Warhol zijn kunst en films maakte is een broeinest van kunstenaars en meelopers waar wilde parties worden opgeleukt met pillen en zo ongeveer alle andere denkbare drugs. Sienna Miller is bloedmooi en Guy Pearce zet een perfecte Warhol neer compleet met lijzig stemgeluid. Edie's liefde voor Warhol wordt echter nauwelijks beantwoord. Dit drijft haar in de armen van een jonge folkzanger die volgens mij Bob Dylan voor moet stellen en in haar wanhoop wordt ze steeds afhankelijker van drugs.
De documentaire achtige film maakt nieuwsgierig naar de persoon Edie Sedgwick. In de film wordt ze bijna continue als het eeuwige slachtoffer neergezet. Iets wat ik me bij het zien van de intelligente en ambitieuze Sedgwick haast niet voor kan stellen. Ik weet er te weinig van om te kunnen beoordelen of Factory Girl een nauwgezette weergave is of meer een vrije interpretatie. In ieder geval; een intrigerende en boeiende film met een mooi maar triest verhaal over het leven van Edie Sedgwick. Jammer dat er maar één nummer van The Velvet Underground in zat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten