127 Hours ****

De filmposter vind ik subliem. De rotsen in de vorm van een reuzen-zandloper waardoor de tijd onverbiddelijk wegglijdt totdat één dwarse korrel alles stopzet. 127 Hours is een film over één persoon die zich gedurende bijna de hele film op één plek bevindt en niet in staat is zich te verplaatsen. Klinkt saai maar is het niet. De spanning is gedurende de hele film om te snijden. Het verhaal is waargebeurd en de afloop algemeen bekend. Toch is deze voorkennis nauwelijks storend, integendeel het zorgt er juist voor dat de film alleen maar intenser wordt; je weet immers al dat er uiteindelijk maar één gruwelijke oplossing is om de hoofdrolspeler uit zijn uitzichtloze situatie te bevrijden. 127 Hours was dan ook een film waar ik zowel naar uitkeek als tegen opzag.

Het verhaal: Arlon Ralston (James Franco) gaat een weekendje mountainbiken en ravijnklimmen ergens in Amerika. Lekker in zijn eentje een weekend in de ruige natuur en omdat hij even geen zin had in de rest van de wereld heeft hij ook niemand verteld wat hij dat weekend zou gaan doen. Zijn ultieme vrijheidszucht komt hem echter duur te staan als bij het afdalen in een ravijn zijn arm klem komt te zitten tussen de wand van een nauwe spleet en een rotsblok. Niet zomaar vast maar muurvast. Met geen mogelijkheid krijgt hij zijn arm los en na bijna 5 dagen dagen gevangen in een smalle kloof waar maar 15 minuten per dag zon in valt is er nog maar één oplossing om dit te overleven; met een bot zakmes zal hij zijn eigen arm moeten amputeren....

Regisseur Danny Boyle (maker van het Oscarwinnende Slumdog Millionaire) weet de spanning er gedurende de hele film goed in te houden door slimme montage, indrukwekkende hallucinaties en de ingesproken video boodschappen van onze vastzittende held. Hoewel Arlon er na 5 dagen in een kloof nog opvallend schoon en gladjes uitziet voel je wel iets van zijn wanhoop en leef je intens mee met de onfortuinlijke rotsklimmer.

Genomineerd voor maar liefst zes Oscars en dat vind ik nu net weer iets teveel van het goede. 127 Hours is vooral een indrukwekkend verhaal dat knap verfilmd is en waarin James Franco erg goed acteert. 127 Hours is een film met een hoog wegkijkgehalte en niet geschikt voor The Fainthearted. (Trailer)