True Grit ***

Ik ben geen fan van films over ruwe mannen op paarden waarin de goed herkenbare held elk onrecht met behulp zijn nimmer falende pistool eigenhandig en onmiddellijk rechtzet; rechter en beul tegelijk spelend. Een Western heeft dan ook niet mijn directe belangstelling. Behalve... als Joel en Ethan Coen zich toeleggen op een remake van een Western uit 1969 waarin John Wayne de hoofdrol (zijn enige Oscarwinnende) speelde. Dat moet wel iets bijzonders opleveren; een Klassieke Western door de creatieve ogen en in de vakkundige handen van de Coen Brothers.

De uiterst productieve Coen Brothers leggen in hun films een uitermate prettige stijl en herkenbaarheid waar je overigens wel van moet houden om het te kunnen waarderen. Hun films zijn meestal een afweging tussen dialoog en actie. Hoewel die actie schaars is, is zij wel altijd aanwezig en vooral het geweld speelt vaak een bepalende rol maar het meest opvallend is toch wel de vaak onnavolgbare en geniale dialoog.

True Grit heeft een niet al te gecompliceerde verhaallijn. De vader van de 14 jarige Mattie Ross (opvallend goede rol van de 13-jarige Hailee Steinfield) wordt vermoord door een ingehuurde boerenknecht. In plaats van te verdrinken in verdriet is de vroegrijpe en wijsneuserige Mattie vastbesloten de dood van haar vader te wreken. Hiervoor roept zij de hulp in van de US Marshall Rooster Cogburn (Jeff Bridges). Mattie staat erop dat ze meereist met Marshall Cogburn wat een opmerkelijk combinatie oplevert; een aan alcohol verslaafde killer met een 14-jarig meisje op pad in de overweldigende wildernis van het vroege Amerika. Onderweg sluit zich ook nog de ijdele Texas Ranger LaBoeuf (Mat Demon) die om heel andere redenen op jacht is naar dezelfde man bij het gezelschap aan.

Het verhaal is onderhoudend en spannend en de opnames en muziek zijn subliem. Toch miste ik iets. Ik miste die ene scène waar nog jarenlang over gesproken wordt; ik miste de specifieke Coen humor (oké, de scène waarin twee Indianen-kinderen tot twee maal toe van een hek worden geschopt zonder verder ook maar iets te zeggen was hilarisch), ik miste de onverwachte wendingen maar ik miste vooral de stuntelende anti-held die in hun meeste films een alles bepalende rol speelt.

Genomineerd voor maar liefst 10 Oscars (waaronder Beste Acteur, Beste Vrouwelijke Bijrol, Beste Film en Beste regie). Gezien het kassucces in Amerika zullen daar komende zondagnacht ongetwijfeld een aantal van verzilverd worden. (Trailer)