The way Back **

Peter Weir is een boeiende regisseur omdat hij voor zijn films (die totaal verschillend zijn) telkens dezelfde thematiek gebruikt. Steevast verfilmd hij een verhaal over een groep mensen die in een (al dan niet vrijwillig gekozen) geïsoleerde omgeving gedwongen zijn samen te werken of te overleven. Door tegenstrijdige karakters, verschillende achtergronden en moeilijke omstandigheden ontaardt de menselijke interactie hierdoor al snel in een snelkookpan van emoties. Witness, The Truman Show en Master and Commander zijn zijn bekendste films waarin dit thema sterk aanwezig is. Het is dan ook  niet verwonderlijk dat Peter Weir het verhaal van The Way Back koos voor zijn laatste film.

The Way Back is het (waargebeurde) verhaal over een aantal gevangen in een strafkamp in Siberië tijdens de tweede wereldoorlog. Nu weten we allemaal dat Siberische strafkampen (voornamelijk bevolkt door politieke gevangen en zware criminelen) geen pretparken waren. Niet alleen de bewakers en de zware dwangarbeid maakten het leven daar tot een hel maar ook de gevangen zelf die met geweld een waar schrikbewind over hun medegevangen uitoefenen. De Poolse politiek gevangene Janusz beseft al snel na aankomst dat hij de 10 jaar waartoe hij veroordeeld is nooit zal overleven en hij besluit dat ontsnappen de enige mogelijkheid is tot overleven. Samen met vijf andere gevangen onder wie een Russische gangster (Colin Farrell) en een van sabotage beschuldigde Amerikaan (Ed Harris) lukt het te ontsnappen en begint hun lange tocht naar de vrijheid. Want één ding is al snel duidelijk; de echte gevangenis was niet het strafkamp maar de onmetelijke en keiharde natuur om hun heen vormt de grootste barrière tot hun vrijheid. Het plan is door de Siberische bossen via het Baikalmeer naar Mongolië te lopen. Als blijkt dat ook Mongolië communistisch is besluit men door te lopen. Dwars door de Gobi woestijn over de Himalaya's naar India.

Hiermee begint het lange verhaal over hun overlevingstocht. De beelden van de rauwe en uitgestrekte natuur met de nietige poppetjes die zich er doorheen trachten te worstelen zijn indrukwekkend. Toch verliest de film aan kracht op het moment dat ze aan hun lange tocht beginnen. Vanaf dat moment is het eigenlijk steeds meer van hetzelfde. Bovendien leer je de karakters op de één of andere manier nergens echt kennen. Gelukkig sluit zich ergens in de Siberische bossen een Pools meisje (Saoirse Ronan; oa Atonement) bij de groep aan. Zij krijgt de mannen nog enigszins aan het praten waardoor er wat verdieping ontstaat. Het meest opvallend was echter dat tegen de tijd dat ze het Himalaya Gebergte bereiken het budget voor de film blijkbaar op was. Dit naar mijn mening moeilijkste en zwaarste onderdeel van de gehele reis is in de film niet meer dan een frisse bergwandeling.

Het geheel voelt als een gemiste kans. Het overleven gaat soms net iets te gemakkelijk en de tocht door de woestijn duurt te lang. Sterke punten zijn de mooie opnames, Colin Farrell als criminele Rus met indrukwekkende tatoeages en mooi accent en Saoirse Roan die weer eens aantoont dat ze kan acteren. (Trailer)