De Eenzaamheid van de Priemgetallen ***

Tja een film met zo'n titel; dan ben ik meteen nieuwsgierig. Tijdens mijn vroegere wiskundelessen intrigeerde priemgetallen al mateloos. De artikeltjes die ik las over de zoektocht naar het grootste priemgetal en het feit dat ze een cruciale rol spelen in het coderen van berichten wakkerde de mystiek omtrent deze bijzondere getallen alleen maar aan. De schrijver van het boek La solitudine dei numeri primi moet net zoiets gevoeld hebben toen hij aan zijn Italiaanse succesroman begon. Het boek heb ik (nog) niet gelezen zodat een vergelijking tussen film en boek zich gelukkig niet laat opdringen.

Het verhaal gaat over twee levens; dat van Mattia en Alice. Beiden zijn al vanaf hun jeugd buitenbeentjes, kinderen die anders zijn dan de anderen. Mattia is de helft van een tweeling. Hij is hyperintelligent, zijn zusje Michaela zwak begaafd. Alice sleept met haar been door een ski-ongeluk uit haar jeugd. Op de middelbare school kruisen de levens van Mattia en Alice elkaar en ze voelen zich onmiddellijk met elkaar verbonden. Er ontstaat een merkwaardige vriendschap en ook al voelen ze zich tot elkaar aangetrokken, geen van beiden is in staat echt contact te maken.

De Eenzaamheid van de Priemgetallen opent met een scène van een school-toneelstuk. De kinderen met eng geschminkte gezichten en gehuld in bizarre kostuums gaan helemaal in hun rol op. Het gaat er bloederig aan toe tot één van hen het niet meer aankan en het op een snerpend gillen zet. Mattia probeert op het toneel zijn gillende zusje te kalmeren terwijl het (volwassen) publiek zwijgzaam blijft toekijken... Ik vond het een verpletterende openingsscène. Zo zitten er nog een aantal prachtige vervreemdende scènes in de film maar door de vele tijdsprongen is de verhaallijn soms moeilijk te volgen. Lange tijd blijft het onduidelijk wat deze twee mensen mankeert. Waarom snijdt Mattia zichzelf en hongert Alice zich uit?

Als uiteindelijk de jeugdtrauma's en geheimen verteld zijn wordt de rest van de film bijzaak. Het laatste half uur dooft daardoor het verhaal als een nachtkaars uit. Filmmaker Saverio Costanzo heeft meer aandacht aan de vorm en de beelden geschonken dan aan het verhaal. Ik vond het een boeiende film om het jaar mee te beginnen, maar wel een film voor de liefhebber.

Voor een korte opfris-cursus met betrekking tot priemgetallen klik hier, voor de trailer klik je hier.