Des Hommes et Des Dieux ***

In Frankrijk is dit klooster-drama uitgegroeid tot de Arthouse hit van 2010 en ook in de Nederlandse filmhuizen begint het aardig die kant op te gaan. Vreemd eigenlijk dit succes op het moment dat het ene na het andere schandaal over door priesters misbruikte kinderen naar buiten komt. De Katholieke kerk zal er niet rauwig om zijn; zij kunnen de acht in-en-in goede monniken uit de film ongetwijfeld goed gebruiken als rolmodellen in hun pogingen het vermorzelde priesterimago weer een beetje op te vijzelen.

Des Hommes et Des Dieux gaat over een groep (Christelijke) Franse monniken die een klooster bewonen in het Algarijnse Atlasgebergte. De monniken leven, werken en bidden daar al decennia lang temidden van de lokale moslimgemeenschap. De beide geloven zitten elkaar niet in de weg, sterker nog; ze leven in harmonie naast en met elkaar. De monniken helpen de ongeletterde bewoners van het dorp bij het invullen van lastige formulieren, geven vaderlijke adviezen, de kloosterarts speelt tevens rol van dorpsdokter en ze delen schoenen uit aan de kinderen. Dit alles zonder enige intentie of aandrang de moslim van hun geloof af te brengen. De moslims op hun beurt zijn niet te beroerd de monniken uit te nodigen deel te nemen aan de dorpsactiviteiten als er een vrolijk besnijdingsfeest gevierd wordt.

De situatie verandert als blijkt dat religieuze fundementalisten de streek onveilig maken. Wanneer er een aantal Kroatische bouwakkers door de terroristen wordt vermoord krijgen de monniken het advies hun klooster te verlaten. Ook al smeekt de Algerijnse gouverneur de monniken terug te keren naar Frankrijk, de abt blijft bij zijn standpunt het klooster niet te verlaten: "Een goede herder verlaat zijn kudde niet bij het naderen van de wolf", is zijn heldere motivatie. Hiermee beginnen ook de dilemma's; niet alle monniken zijn het eens met de abt. Blijven om afgeslacht te worden lijkt zinloos maar weggaan staat voor de monniken gelijk aan het verlaten van God.

Regisseur Xavier Beauvois neemt uitgebreid de tijd om het rustige, harmonieuze leven van de monniken in beeld te brengen. Sommige momenten iets te uitgebreid naar mijn smaak maar op deze manier leer je de acht monniken en hun manier van leven wel goed kennen. Als de monniken besluiten te blijven en het leger gaat zich er ook mee bemoeien voel je de druk toenemen en de sfeer beklemmender worden. Door geen partij te kiezen maken de monniken zich uiteindelijk verdacht bij alle partijen. Dat het verhaal niet goed afloopt is geen verrassing en dat het gebaseerd is op waargebeurde feiten maakt het des te indringender. Voor mij was het tempo iets te traag en had het verhaal best wat meer vaart mogen hebben maar de scène waarin de monniken in hun Laatste Avondmaal op muziek uit het Zwanenmeer twee flessen wijn opentrekken en hun soberheid voor één keer overboord zetten maakte veel goed. Des Hommes et Des Dieux wordt de Franse inzending voor de Oscars 2011. (Trailer)