Ik heb het niet vaak over mijn collega's. Niet dat ze niet leuk zijn; ze zijn hilarisch. Afgelopen vrijdag hadden we onze afdelings-kerstborrel en dat werd behoorlijk gezellig en eindigde geheel in stijl met de kerst-CD van Hazes op volume tien. Kortom, hiermee was het kerstseizoen 2008 voor mij officieel geopend en zat de kerststemming er het hele verdere weekend goed in.
Vandaar vandaag gekozen voor Un Conte de Noël omdat ons dat een hilarische kerstfilm leek. Ik zag het al helemaal voor me; een disfunctionele familie (zo'n beetje in de stijl van Festen) die vanwege het kerstdiner na jaren allemaal weer eens bij elkaar komt. Iets wat natuurlijk uit moet lopen op confrontaties, jarenlang opgekropte frustraties komen onder invloed van drank en sentiment ineens rauw aan de oppervlakte gevolgd door schokkende onthullingen en openhartige bekentenissen. Helaas, Un Conte de Noël heeft weinig van dit alles. Het is een loodzware film die eindeloos lang duurt. Terwijl de karakters het stuk voor stuk in zich hebben om zowel grappig, hilarisch als boeiend te zijn kabbelt de film maar zo'n beetje voort. Wat is het toch met die Fransen? Ze nemen zichzelf veel te serieus zonder dat er ook maar ergens iets van humor valt te bespeuren. De onderbroekenlol van dat slijmerige driftkikkertje Louis de Funès is zo ongeveer het meest humorvolle dat de Franse filmindustrie heeft voortgebracht. Resultaat: zondagavond niet goed besteed, kerstgevoel totaal verdwenen en al helemaal geen zin om morgen weer met Air-France aan de telefoon te hangen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten