Ook al schrijf ik dit op 1 januari, toch plaats ik het (om statistisch-strategische redenen) op 31 december. Door omstandigheden (die geen verdere uitleg nodig hebben) was het niet mogelijk op de juiste datum (gisteren dus) nog iets zinnigs op het Blog te knallen. Nu de mist in mijn hoofd samen met de kruitdampen op straat opgetrokken zijn doe ik alsnog een poging. Op oudejaarsdag nog even snel een film pakken heeft wel iets aparts moet ik zeggen. In een nauwelijks verwarmde en nog niet half gevulde Grote Zaal van Tuschinski vergde het doorzettingsvermogen om een film met de lengte van Australia uit te zitten. Iets wat ons gemakkelijk afging omdat we wisten dat er na afloop champagne in de altijd sfeervolle Escape voor ons klaarstond.
Australia is een groots opgezet verhaal over... Australië. Niet zozeer over de ontwikkeling van Australië als wel over de Engelse Lady Ashly (Nicole Kidman) die (net voor het uitbreken van WOII) met behulp van de ultra-stoere kuddedrijver Drover (Hugh Jackman) een kudde koeien vanuit het binnenland van Australië naar Darwin moet zien te krijgen om de toekomst van haar Farm te redden. Uiteraard ondervindt ze onderweg de nodige tegenslag en tegenwerking maar uiteindelijk lukt het toch. Hierna breekt in alle hevigheid de oorlog uit en wordt Darwin aangevallen door de Japanners waarna een nieuwe golf van spannende en sterk-spul-hè-momenten volgen. Regisseur Bas Luhrmann (Romeo & Juliet (1996) en Moulin Rouge (2001)) heeft het groots aangepakt. De film oogt mooi, met spectaculair mooie opnames van het Australische landschap en het verhaal loopt lekker. Maar het was mij allemaal iets te romantisch. Telkens als je denkt dat alles verloren is en alle inspanning tevergeefs, loopt het toch net weer goed af. Nicole Kidman groeide maar moeizaam in haar rol en wilde maar niet transformeren in de stoere Outback boerin die de film nodig had. Hugh jackman daarentegen kon in de ogen van het vrouwelijke publiek niets fout doen. Nu hoeft hij daarvoor niet echt veel te doen: op een paard aan komen draven met half openstaande bloes is al ruim voldoende om hele groepen dames in katzwijm te laten vallen. Tekst en acteertalent zijn duidelijk ondergeschikt. Als ouderwets romantisch epos is Australia geslaagd, maar een meesterwerk in de traditie van Gone With the Wind (1939) en Out of Africa (1985) kan ik het niet noemen.
Al met al was Australia een mooie en vooral gezellige afsluiting van het filmjaar 2008.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten