
Juno (ijzersterk gespeeld door talent Ellen Page) is een "te slim voor haar leeftijd" Amerikaanse tiener met een heel eigen taalgebruik. Ze smijt met stoere, gevatte coole one-liners en heeft overal een mening over. Met name het taalgebruik geeft de film een geheel eigen sfeer. Als blijkt dat Juno zwanger is (nadat ze uit verveling één keer sex heeft gehad met de grootste Nerd van de school) komt ze voor keuzes te staan en moeten er beslissingen genomen worden. Juno heeft daar in eerste instantie weinig moeite mee en op geheel eigen wijze vindt ze een modelkoppel aan wie ze de baby na de geboorte af zal staan. Dat alles gaandeweg toch anders loopt is natuurlijk geen verrassing maar een aantal malen word je behoorlijk op het verkeerde been gezet en dat maakt het onmogelijk te voorspellen hoe het af zal lopen.
Juno is geen film over kinderen krijgen of een waarschuwing tegen problematische tienerzwangerschappen. Door haar extreme situatie wordt Juno gedwongen na te denken over zaken waar tieners (en zelfs de meeste volwassenen) helemaal niet mee bezig willen zijn. Ondanks het hippe taalgebruik, de snelle dialogen en komische situaties is Juno een ingetogen film over volwassen worden en keuzes maken. Dat Juno genomineerd is voor vier(!) Oscars (waaronder die voor beste actrice en beste film) is misschien een beetje veel van het goede maar het is tegelijkertijd apart en eigenzinnig; net zo eigenzinnig als de film zelf.

Voor de trailer klik je hier maar ik zou er voorzichtig mee zijn aangezien deze al bijna het hele verhaal vertelt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten