zaterdag 27 december 2008

Vicky Cristina Barcelona ***

Only Unfulfilled Love can be Romantic

Woody Allen heb ik de laatste maanden een beetje her-ontdekt. Manhattan, Annie Hall of Play it Again Sam, ik vind het stuk voor stuk meesterwerkjes al moet je er wel van houden. Een neurotische, onzekere Allen die zich constant af loopt te vragen of hij het wel goed doet en waartoe al het geploeter in het leven leidt, kan niet iedereen verdragen. De nu 72-jarige Allen is nog altijd uiterst produktief (op filmgebied althans). Zijn vorige film Cassandra's Dream is de bioscopen nog niet uit of zijn nieuwe film speelt al weer. Vicky Cristina Barcelona is een toegankelijke relatiecomedie die zich in Barcelona afspeelt. Maar zoals vaker in de films van Woody Allen dient deze oppervlakkigheid slechts als luchtige verpakking voor zwaardere en dieper liggende thema's. Met die verpakking zit het overigens meer dan goed; Scarlett Johansson en Rebecca Hall met als decor Barcelona is op zichzelf al een genot om naar te kijken.

Twee Amerikaanse vriendinnen gaan voor de zomer naar Barcelona. Daar ontmoeten ze de woest aanstrekkelijke Spaanse schilder Juan (Javier Bardem) en diens knetter gestoorde ex-vriendin (Penélope Cruz). Vanaf dat moment loopt hun vakantie (en de rest van hun leven) totaal anders dan ze zich tot dan toe hadden voorgesteld. Wat volgt geeft een interessante kijk op verschillende visies op de liefde en hoe dit vorm te geven. Verder zal ik niet al teveel over het verhaal vertellen. Een driehoeksverhouding en een trio met een tongzoenende Scarlett Johansson en Penélope Cruz; het klinkt allemaal veelbelovend en heftig, maar Woody Allen blijft een (preutse) Amerikaanse regisseur dus verheug je erop maar stel je (om teleurstellingen te voorkomen) er niet al teveel bij voor.

De film heeft een prachtige sfeer, met mooie kleuren en je voelt het buitenleven met zijn Spaanse passie. Rebecca Hall is een plaatje om naar te kijken en acteert als de neurotische Vicky behoorlijk goed. Scarlett Johansson is vooral goed gecast maar heeft nog steeds moeite met acteren. Javier Bardem bewijst zijn veelzijdigheid na zijn rol als psychopaat in No Country for Old Man. Maar het is Penélope Cruz die de pannen van het dak speelt, ze spettert van het scherm en geeft de film lading. Haar uitbarstingen in het Spaans met vuurschietende ogen als jaloerse ex-vriendin en manisch kunstenares zijn angstaanjagend. Tot slot de muziek; die speelt dagen na afloop nog steeds door mijn hoofd.

Geen opmerkingen: